M. Arif DEMİRER
Geçen hafta başkent Ankara’da Çankaya Belediyesi’nin ‘2. Çankaya Kitap Buluşması’ vardı. Bu etkinliğe katılan bir Ermeni kuruluşu olan ARAS Yayıncılık, başkentlilere Ermeni Soykırım İddialarını içeren kitaplarını tanıttı ve sattı. Kataloglarında, yayımladıkları 158 Türkçe ve 60 Ermenice kitabı kısa kısa tanıtan bu yayımcılık (onlar ‘yayıncılık’ diyorlar) kuruluşu; AGOS Gazetesi ve HDP Diyarbakır milletvekili Garo Paylan paralelinde bozuk plak gibi ‘Soykırım’(Genosit) sözcüğüne takılıp kalıyor.
Geçen hafta dördü Kitap Buluşması’ndan, beşi ise sahaflardan (daha ucuz oluyor) dokuz ARAS Yayıncılık kitabı aldım. İkisi çok çarpıcı. Başlıkları şöyle: Ermeni Soykırımı ve Modern Türkiye’de Ermeniler. Soykırım kitabını Fransa’da yaşayan bir Ermeni yazmış: Michel Marian, 2015 yılında. Olayların 100. Yıldönümünde. ARAS Yayıncılık, hiç vakit kaybetmeden, Fransız Enstitüsü’nün Çeviri Destek Programının Katkısıyla, aynı yıl (2015) Türkçe çevirisini yaptırarak yayımlamış, Ermeni Soykırımı kitabını. Felsefe Doçenti olan Michel Marian’ın bir cümlesine takıldım: “Bu kitap, Ermeniler ile Türkler arasında kurduğumuz dostluk ve hayaller sayesinde beni de aşan bir anlama sahip oldu.” (Sayfa 152)
Bu cümleye neden takıldığımı söyleyeyim. 4 Haziran 1918 Ermeniler (Kaçaznuni ve Hatisyan, Ermenistan Cumhuriyeti’nin ilk ve ikinci başbakanları) Türklerle ‘Barış ve Sonsuza kadar Dostluk’ Antlaşması imzalamışlar, 9 ay sonra kendilerini hayallere kaptırıp Paris Barış Konferansı’na bir harita sunarak 1. Dünya Savaşı galiplerinin (ABD, İngiltere ve Fransa) ‘Dostları’ Osmanlı Devletinin topraklarının % 41’ini (320 000 km2) gasp ederek Ermenistan’a eklemelerini ayrıca içindeki Türkleri de başka yerlere göndermelerini talep etmişlerdi, çift imzalı bir Muhtıra ile. Kürtler, yaşadıkları yerlerde kalabileceklerdi çünkü, Muhtıra’ya göre, onlar Aryan ırkından ve Ermeni kökenli idiler ! Kürt eşittir Ermeni ???
Modern Türkiye’de Ermeniler’e gelince… Tam “Merdi kıpti şecaat arz ederken sirkatin söyler”e uygun bir kitap. Nasıl mı? Bakınız, hem de nasıl: Sayfa 74. 1922 yılı Kasım ayında Ermeni Patriği Zaven Der Yeğyayan ile TBMM Hükümeti’nin İstanbul’daki Temsilcisi Refet Paşa (Bele) arasında bir konuşmada Patriğin talebi: “Temennimiz, bu ülkenin bir köşesinin Ermenilere ayrılması…” Demek ki, kaçanlar ve öldürülen milyonlara rağmen hala daha…
Sayfa 79. 1940’lı yılların sonlarında Malatya’da bir Ermeni (N: D.) ile Cumhurbaşkanı İnönü arasında bir konuşma. N. D., İnönü’den “Ermeni okulunun yeniden açılması için yardımcı” olmasını talep ediyor.
‘SOYKIRIM’ ne demek? Bir Soy’un kırılması, yok olması. Nitekim, Pastırmacıyan da (Why Armenia Should be Free? başlıklı kitapta, 1918) Kaçaznuni de (Manifesto’sunda, 1923) Türkiye’de artık tek bir Ermeni yok, hepsi katledildi, diye yazmışlardır.
Oysa hem 1922 yılında ülke genelinde özerk bir bölge istenecek sayıda hem de kırklı yılların sonunda Malatya’da çocuklarına yeniden okul açacak kadar Ermeni varmış. İki örnek.
Demek ki Soy kırılmamış. Genosit iddiaları geçersiz. Ben de 12 Kasım günü Washington’a gönderemediğimiz Turkey – 1915, Betrayal & Suicide başlıklı kitabımda, Alman ve Rus görgü tanıkları ile Pastırmacıyan, Amerikalı bilim adamı Hovannisian ve Kaçaznuni yayınları ile aynı şeyi belirttim: 1915 yılında bir şeyler olmuş ama kesinlikle Soykırım değil.
Günümüzde Ermeniler bile ısrarla Türkiye genelinde sayıları birkaç milyonu bulan İslam dinine geçmiş ‘Gizli Ermeni’ yaşadığını ileri sürüyorlar, sanki biraz da övünerek???
Başlıkta “Bizim kitap Erivan’a gidecek” dedim. Nasıl mı? ‘Karşılıklı Durum’ (mütekabiliyet) esasına göre, Çankaya Belediyesinin Kitap Buluşması’ndaki ARAS Yayıncılık kitaplarını emsal göstererek benim kitabım için Erivan Belediyesinden bir satış reyonu isteyeceğim. Eminim bu talebimi olumlu karşılarlar ve Washington’a gidemeyen kitap Erivan’a gider !
http://m.anayurtgazetesi.com/default.asp?page=yazar&yaziid=34901
İlk yorum yapan siz olun