Dt. Verjin Semerciyan Döşemeciyan (1902 – 06 Mayıs 1992)

Հայերենի Համար
For English

 

Verjin Semerciyan 1902 yılında Arapkir’de doğdu. Henüz iki yaşında iken uzun ve yorucu bir deniz yolculuğu sonunda annesi Nektar ve babası Vahan Semerciyan ile birlikte İstanbul’a ulaştı.

İlköğretimi Kumkapı, Bezciyan okulunda tamamladıktan sonra Bakırköy Bezazyan’a devam ederek idadiyi (lise) bitirdi. Lise mezuniyetinden hemen sonra öğretmenlerinin teşviki ile Bezciyan, Boğosyan-Varvaryan ve Bezazyan okullarında öğretmenliğe başladı. Dokuz yıl sonra, bu görevi sürdürmekle birlikte İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne kaydolarak öğrenciliğe geri döndü. Diş Hekimi olarak mezun olduğu 1934 yılında kişisel muayenehanesini açtığı için öğretmenlikten ayrılmak zorunda kaldı.

Meslekdaşı Vramşabuh Döşemeciyan ile evlendi ve 1939 yılında bir erkek evlat sahibi oldu.

Döşemeciyan’lar Sirkeci ve Kumkapı’da ayrı muayenehanelerde mesleklerini icra ederken önce 20 sınıfın askere alınması, daha sonra da Varlık Vergisi  darbeleri ile sarsıldılar. Varlık Vergisinin ödenebilmesi için bir muayenehane elden çıkarıldı ve mesleği Kumkapı’daki tek iş yerinde birlikte sürdürmeye mecbur kaldılar. Bu muayenehane eşi Vramşabuh beyin hayatını kaybedeceği 1969 yılına kadar açık kaldı ve kendisi de Sahakyan Okulu müdürlüğü görevine başladığı 1960 yılına kadar diş hekimliğini sürdürdü.

1951 yılı Asdvadzadzin yortusundan hemen önceki Cumartesi günü Bezciyan Okulundan Yetişenler Derneği’nin (BOYD) ahşap ve eski binası yanmış, yeniden inşa edilmesi şart olmuştu. Bu dönemde birçoğu eski öğrencisi olan kişilerle birlikte Dernek Yönetim Kurulu üyeliğine seçildi ve uzun süre Sekreterlik görevini sürdürdü. Bina temelden yenilendi ve açılışından itibaren İstanbul Ermeni Kültür hayatının merkezlerinden biri olarak hizmet verdi. Kadirbilir Bezciyanlılar, yıllar sonra, binanın büyük salonunu “Verjin Döşemeciyan” olarak adlandırdılar.^[1]

BOYD’deki görevinin tamamlanması ile birlikte, yani 1950li yılların sonuna doğru, Surp Pırgiç Hastanesi Yönetim Kurulu’ndan bir süreden beri faaliyetini tatil etmiş olan Kadınlar Kolu’nu tekrar organize etme önerisini aldı. Bu onurlu görevi kabul edip çok değerli ve üretken bir kadınlar grubuna başkanlık ederken geleceğin Kadınlar Kollarına örnek teşkil edecek çok titiz bir çalışma ortaya kondu. Söz konusu dönemde üyelerce giyilen mavi iş önlükleri o tarihten itibaren Kadınlar Kolu mensuplarına “Mavi Melek” adının verilmesine vesile oldu.

1960 yılında Samatya Yönetim Kurulu Sahakyan-Nunyan ilkokulunu Orta Okul düzeyine yükseltmeye karar verince Okul Müdürlüğü görevine davet edildi. Yılların özlemi ile bu görevi tereddütsüz kabul etti ve 11 yıl (1960-1971) sürdürdü. Bu süre zarfında kendisi  Müdürlük görevi yanında Ermeni dili ve edebiyatı derslerini üstlenmiş, Sahakyan-Nunyan ise ortaokuldan sonra lise düzeyine de yükselmişti.

Ermeni edebiyatı derslerine yardımcı olmak üzere “Batılı Ermeni Yazarlar Antolojisi” (Հաւաքածոյ Արեւմտահայ Գրողներու) (4 cilt) ve “Ermeni Edebiyatının Kısa Tarihi” (Համառօտ Պատմութիւն Հայ Գրականութեան) adlı kitapları yazdı. Bunlar defalarca yeniden basıldı ve Ermeni edebiyatı öğrencileri tarafından halen ders kitabı olarak  kullanılıyor.

Türk-Ermeni Öğretmenleri Vakfı Yönetim Kurulu’nda çalıştı ve bu dönemde Diraduryan Kardeşlerle birlikte ilkokul 4 ve 5. Sınıf öğrencileri için Ermenice Okuma kitapları yazdılar.

Marmara  ve Jamanak gazeteleri ile Surp Pırgiç dergisinde muhtelif konularda çok sayıda yazıları yayımlandı.

Verjin Döşemeciyan kağıdı, kalemi ve kitabı elinden hiç düşürmeden Surp Pırgiç Hastanesi’nde 6 Mayıs 1992 tarihinde ruhunu teslim etti ve Balıklı Mezarlığı’nda aile kabristanına defnedildi.

Kirkor Döşemeciyan

---

 

^[1] Aynı yıllarda Bezciyan Amira’nın büstünün yapılması İstanbul Ermenileri içinde önemli bir hareket yaratmış, yazar Lili Koçunyan önerisi ve BOYD girişimi sonucunda heykeltraş Erol Sarafyan’ın yapıtı Kumkapı Meryem Ana Kilisesi, Surp Harutyun şapelindeki Amira’nın mezarına  yerleştirilmişti.