Artı Gerçek – IŞİD’in işlediği en büyük suçlardan biri olan Ezidi Soykırımı’nın 3 Ağustos’taki 10’uncu yıldönümü öncesinde, hâlâ 1300 Ezidi çocuğun kayıp olduğu belirtildi. Save the Children örgütünün yayımladığı raporda…
Raporda şu bilgiler verildi:
- Yaklaşık 2 bin 700 Ezididen hâlâ haber alınamıyor.
-
Bu kişilerin 1300’ü, esir alındıklarında çocuktu.
-
Haber alınamayan Ezidilerin 300 ila 400’ünün hâlâ çocuk yaşta olduğu düşünülüyor.
IŞİD, Irak’ta Ezidi yurdu Şengal’e girdiği 3 Ağustos 2014’ten bölgeden temizlendiği 2017’ye kadar yaklaşık 10 bin Ezidiyi katletmiş, 10 binin üzerinde kadın ile kız çocuğu esir almıştı. Şengal’de yaşayan ve dünyadaki tüm Ezidi nüfusunun yüzde 71’ini oluşturan Ezidilerin tamamı yerlerinden olmuştu.
Save the Children raporunda, 10 yıl sonra binlerce Ezidinin hâlâ sığınmacı konumunda olduğu, birçoğunun çadırlarda, bazılarının Şengal’de enkazın ortasında yaşadığı da vurgulandı.
‘ANNEM VE BABAMIN YÜZLERİNİ HATIRLAMIYORUM’
Save The Children raporunda bazı Ezidi çocuklarla söyleşilere de yer verildi. 17 yaşındaki Behat, hâlâ anne-babasını ve kardeşlerini aradığını anlattı:
“Erkek kardeşimin ellerini sıkıca tuttum ve [IŞİD’e] onu benden almamaları için bağırdım. Hatta gözyaşı döktüm, yine de onu bizden aldılar. Onu aldılar ve geri getirmediler. Onu bir daha görmedim.
Annem ve babam hakkında hiçbir bilgi bulamadım. İstediğim şey, onlar hakkında bir şeyler bulmak… 10 veya 11 yıldır anne ve babasını görmeyen biri için yüzlerini hatırlamak o kadar zor ki.”
“ÇOCUKLAR ‘KEŞKE ÖLSEYDİK’ DİYOR”
15 yaşındaki Viyan, çocukken Şengal’den kaçanlar arasında. Yaklaşık 10 yıldır Irak’taki bir kampta çadırda yaşıyor:
“Sıcakta çadırda yaşamak çok zor. Kışın, şiddetli yağmurla çadır ıslanıyor… Çocukların oyun oynayacak bir yeri yok, başıboş hayvanlarla dolu sokaklarda oynuyorlar… Çocuklar kirden dolayı hastalık kapıyor. Ergenlik çağında olanlar, daha 10 yaşında olan küçük kızlar sürekli ‘Ölseydik de böyle yaşamak zorunda kalmasaydık’ diyor.
Ezidi halkının başına gelen bu trajedi ve katliam unutulmadı… Şimdi bile Sincar’a gittiğimizde, kemiklerin toplanmadığını görüyoruz.”
‘SİNCAR’DA BİRÇOK ŞEYDEN MAHRUMUZ’
26 yaşındaki Athaab, Şengal’e dönmüş ve kısmen enkaz halinde olan evinde çocuklarıyla yaşıyor. Ailesinin büyük çoğunluğundan hâlâ hiç haber alamadığını söylüyor:
“Ben de tüm ailemle birlikte esir alındım. Bize zulmettiler. Onlardan kaçıp eve döndüğümde ailemi bulamadım. Şimdi kimsem yok.
“Eve döndükten sonra burada da çok zorluk çektim. Burada Sincar’da birçok şeyden mahrumuz. Okullar ve hastaneler yetersiz. Sincar’da bir hastane var ama çevredeki köylerde yok. Önemli olan evlerin yeniden inşa edilmesi. Başlarını sokacak bir çatıları yoksa insanlar geri dönemez.”
‘RUHUMUZ İYİLEŞMEDİ’
39 yaşındaki Ajwan da, hâlâ ailesini aradığını söyledi:
“Rehin alındım ve ailemi kaybettim… Beni kocam, oğlum ve kızlarımla birlikte götürdüler… Üç çocuğumu benden ayırdılar… Çok zordu.
Birçok ihtiyacımız var ama Sincar’da bize hiçbir hizmet verilmiyor. İki kızım okula gitmek için ana caddeyi geçiyor… Okul çok uzakta ve sokaklarda kaldırım olmadığı için hayatları tehlikede.
Bugün zihinsel olarak tükenmiş haldeyim, vücut ağrılarım var. Şimdi hastayım… Bir doktora ve psikiyatriste görünmem gerekiyor. Acılarımı unutabileceğim bir yere gitmem gerekiyor ama böyle bir yerim yok. IŞİD’den kurtulmuş olmamıza rağmen ruhumuz hâlâ iyileşmedi.”
‘EZİDİ ÇOCUKLAR TÜM ÇOCUKLARLA AYNI HAKLARA SAHİP’
Save the Children’ın Irak Direktörü Sarra Ghazi de, “Ezidi çocukların, tüm çocuklar gibi güvenli yerlerde yaşamaya ve eğitim almaya hakkı var” diyerek Bağdat yönetimine ve uluslararası topluma destek çağrısı yaptı. (DIŞ HABERLER)
Yorumlar kapatıldı.