Ահաւասիկ էջ մը փակուեցաւ Ճիւմպիւշեան ազնուական ընտանիքին համար։ Իր մահկանացուն կնքեց նաեւ ընտանիքին մայրը, թերթիս երկար տարիներու աշխատակից, մեր խմբագրապետի սրտակից ընկեր Ողբ. Արթօ Ճիւմպիւշեանի ¤բանաստեղծ Զարեհ Խրախունի_ կողակիցը, հայերէնի վաստակաշատ ուսուցչուհի Մառլէն Ճիւմպիւշեան։
Ցաւ ի սիրտ, «ազատեցաւ» պիտի ըսենք բարեսիրտ Տիկին Մառլէնի համար, որովհետեւ վերջին երեք տասնամեակները տառապանքի անվերջանալի շղթայ հիւսած էին իր կեանքի շղթային վրայ։
Ճակատագրի անհասկնալի կարգադրութեամբ ներքին տուայտանքներու պայքար կը մղէր, «կռիւ կուտար իր ներքին եսին հետ», բայց շուրջիններուն համար «անուշիկ Մառլէն»ն էր, զաւակներուն եւ թոռներուն համար սիրելի մայրն ու մամին, շրջապատի համար բարեացակամ այն ընկերուհին, ազգականուհին, բարեկամուհին, որու կեանքի ուրուագիծը առանց շեղելու բաբախած էր հայկականութեան տրոփներով եւ ընկերասիրութեան անխախտ զգացումներով։
Այսօր, մահուան այս բօթի ամէն մէկ տողին, ամէն մէկ բառին կ’ընկերանան քաղցր յիշատակները. Մարմարա-ի ընտանիքին համար անմոռանալի օրերն ու ընդունելութիւնները՝ Ճիւմպիւշեան հիւրընկալ յարկի ներքեւ, ընկերուհիներուն համար մանկութեան եւ դպրոցական տարիներէն ծնունդ առած եւ անխարդախ բարեկամութեամբ կնքուած տարիները, Էսաեան, Մէրամէթճեան, Տատեան վարժարաններուն մէջ պաշտօնավարութեան շրջանին իր աշակերտներուն համար ուսուցիչը, որ ո՛չ մէկուն սիրտը վշտացուց ¤ինչպէս ինք կ’ըսէր, «ո՛չ մէկ տղու նուազագոյն նիշ տուած եմ, միշտ հասկացողութիւն ցուցաբերած եմ»_ «օրիորդ»ը որ միշտ քաջալերեց լաւ աշակերտները, տանտիրուհին որ Ճիւմպիւշեան ազնուական ընտանիքի բարքերը լաւագոյնս իւրացնելով, կրցաւ համեստօրէն մնալ իր հանրայայտ ամուսնոյն կողքին, կրցաւ առօք-փառօք պատուել ընտանեկան եւ ընկերային մեծ շրջանակի մէն մի անդամը։
Վերջին անգամ ե՞րբ տեսանք զինքը։ Այս հարցումն ալ պիտի տան այսօր իր ծանօթներն ու բարեկամները, իրենց աչքերուն առջեւ բերելով լաւ օրերու Տիկին Մառլէնը, ընթերցասէր Տիկին Մառլենը, որ իր ամէն օրուայ յետմիջօրէն կը վերապահէր «Մարմարա»ի ընթերցանութեան անփոխարինելի ժամերուն։
Շուրջ քառասուն օր առաջ անկում մը ունեցած էր տան մէջ։ Կոնքոսկրի բեկումով տեղափոխուած էր Ս. Փրկիչ Ազգային Հիւանդանոց եւ ենթարկուած էր վիրահատական գործողութեան։ Վիրահատութիւնը բարեյաջող անցած էր, բայց ապաքինում չէր եղած, անոր կեանքի լոյսն ալ տակաւ սկսած էր նուաղիլ, մօտեցնելով անխուսափելի վախճանը։
Երէկ իրիկնային ժամերուն լսեցինք տխուր լուրը։ Տիկին Մառլէն հոգին աւանդեց եւ շուրջ ինը տարի յետոյ գնաց երկնային օթեւաններուն մէջ միանալու իր սիրելի ամուսնոյն, «մեր սիրելի Պր. Ճիւմպիւշեանին»։
Կը ցաւակցինք սիրելի Նորային ու Յարոյին, իրենց կողակիցներուն՝ Ալէնին եւ Պիլկէին, անոնց զաւակներուն, բոլոր ազգականներուն։
Ընտանեկան մահազդը պիտի հրատարակուի անջատաբար։
ՄԱՐՄԱՐԱ
İlk yorum yapan siz olun