Ali Bayramoğlu’yla Bugünler | “Ogün Samast cinayeti 17 Ocak’ta 2007’de işledi. Hatırladığım kadarıyla hemen bir hafta sonra 24 Ocak’ta yakalandı ve hapis yatmaya başladı. Aldığı toplam ceza yani cinayet ve ruhsatsız silah taşıma suçundan aldığı ceza 22 yıldı. Sonra içeride gardiyanlara saldırdığı için bir ceza daha almış 4 yıllık. Şimdi Hrant Dink davası açısından baktığımızda bir iyi hal tahliyesi değil bu. İyi hal 4 yıllık cezayla ilgili. Dink cezası ilgili ise kısmı kanunun emri gereği, süresi dolduğu için koşullu serbest bırakılma. Dolayısıyla burada Ogün Samast neden serbest bırakıldı diye itişip kakışmanın çok anlamlı olduğunu düşünmüyorum. Simgesel olarak değil, fiilen tabii. Simgesel olarak Can Atalay içerideyken, Osman Kavala içerideyken böyle bir cinayetin failinin özgürlüğüne kavuşmuş olması kolay sindirilebilecek bir şey değil. Asıl soru ve sorun şudur: Samast tahliye edildiği gün Dink davası nerede? Dink davasının arka planı aydınlanabildi mi? Adalet sağlanabildi mi?”
- 2007 yılında, sizin de yakın dostunuz olan gazeteci Hrant Dink’i öldüren Ogün Samast dün şartlı tahliye edildi. Suikastten sonra 22 yıl 10 ay ceza alan Samast böylece 16 yıl 10 ay cezaevinde kaldıktan sonra cezaevinden çıkmış oldu. Bu tahliye size ne hissettirdi, ne düşündürdü?
Hrant Dink cinayeti tüm ülke için, bütün demokratlar için acı veren, iz bırakan bir cinayetti. Bu acı en kesif düzeyde ailesinde yaşandı. Hrant’ın benim gibi dostları da zannederim bu cinayetle birlikte hayatlarının en kritik dönemlerinden birini yaşadılar. Öldürülenler sizinle yaşamaya devam ediyorlar. Ben mesela Hrant’ı çok sık görürüm rüyalarımda. Bu, belki de bir reddidir cinayetin, ölümünün bilinçaltı kabul edilmemesidir.
Diğer taraftan baktığımızda çok kuvvetli bir acı, özellikle ailesi ve dostları bakımından, hep taze kalıyor. Bu acının külleri, Dink davasıyla ilgili herhangi bir gelişme halinde yeniden alevleniyor. Ogün Samast’ın tahliyesi böyle bir olay her şeyden önce. Ogün Samast’ın gazetede resminin görülmesi, şu veya bu şekilde dışarıya çıkmış olması yanıtlanmamış pek çok soruyu akla getiriyor.
Bu bakımdan iki dizi sorun var. İlki adli mekanizmayla ilgili sorunlar. Adli mekanizma olabilecek en hafif şekilde bu cinayeti ele aldı. Bir örgüt suçu olarak tanımlamadı, bundan dolayı alınan cezalar nispeten daha düşük oldu, kovuşturma sınırlı kaldı. İkincisi de cinayetin neden ve nasıl işlendiği sorusunun gündeme gelmesi. Bu sorular hiçbir zaman gündemden düşmeyecek bu sorular, Samast’ın bırakılmasıyla birlikte tekrar gündeme geliyorlar.
Ogün Samast cinayeti 17 Ocak’ta 2007’de işledi. Hatırladığım kadarıyla hemen bir hafta sonra 24 Ocak’ta yakalandı ve hapis yatmaya başladı. Aldığı toplam ceza yani cinayet ve ruhsatsız silah taşıma suçundan aldığı ceza 22 yıldı. Sonra içeride gardiyanlara saldırdığı için bir ceza daha almış 4 yıllık. Şimdi Hrant Dink davası açısından baktığımızda bir iyi hal tahliyesi değil bu. İyi hal 4 yıllık cezayla ilgili. Dink cezası ilgili ise kısmı kanunun emri gereği, süresi dolduğu için koşullu serbest bırakılma. Dolayısıyla burada Ogün Samast neden serbest bırakıldı diye itişip kakışmanın çok anlamlı olduğunu düşünmüyorum. Simgesel olarak değil, fiilen tabii. Simgesel olarak Can Atalay içerideyken, Osman Kavala içerideyken böyle bir cinayetin failinin özgürlüğüne kavuşmuş olması kolay sindirilebilecek bir şey değil.
Burada asıl mesele şu: Biz Ogün Samast’ın bir gün tahliye edileceğini biliyorduk. Çünkü 17 yaşındaydı tetiği çektiği zaman.. 18 yaşından küçüktü ve ona göre bir ceza aldı ve aldığı cezaya siz istediğiniz kadar ‘bu örgütlü bir suçtur’ deyin yine de kararı mahkeme veriyor ve mahkemenin verdiği karar sonunda bir gün bu katilin hapisten çıkacağı biliniyordu. Bugün, yarın, 3 gün sonra, 3 ay sonra, 3 yıl sonra… Burada önemli olan, bu olay gerçekleştiği zaman yani Samast tahliye edildiğinde Dink davası nerededir? Dink davasının arka planı aydınlanabildi mi? Adalet sağlanabildi mi? Bu soruları sorup adaletin hiçbir şekilde sağlanamadığını gördüğünüz andan itibaren de tabii öfke, tepki, duygusal patlamalar çok daha fazla ön plana çıkmaya başlıyor.
Ogün Samast’ın tahliyesi bana bunları düşündürdü ama bunun bir arkasına da geçmeme yol açtı.
- Nedir bunun bir arkası?
Bugün itibariyle baktığınız zaman sonucun değil sürecin dikkate alınması gerektiği görülüyor. Cinayetin işlenmesi, açılan dava, soruşturma, bunun çeşitli şekillerde yürümesi, türev davaların açılması, kimi mahkumiyetlerin şahsi olarak sınırlandırılarak verilmesi ve kimi Fethullah Hoca cemaati mensubu polislerin fail olarak tutuklu olarak bulunmasına bir bütün olarak baktığımız zaman bu, Türk siyasal sisteminin kendisini resmeden bir davadır.
Hrant’ın öldürülme nedeni neydi? Sistemin tabularını, saklamak istediklerini ortaya çıkartmak isteyen bir yürüyüşün bedeliydi ya da intikamıydı cinayet. Bir sistem cinayeti. Sistem ister organize etsin, ister göz yumsun, ster teşvik etsin, sonuç ve tabir değişmez. Çünkü MİT’ten TSK’ya, emniyetten üniversitelere, basına, ulusalcı çevrelere, Susurluk eskilerine ve hatta hükümetten Cemil Çiçek’e kadar herkes Dink’in simgelediği bu yürüyüşün tehlikeli olduğunu ve Dink’in susturulması için çaba gösterilmesi gerektiğini söylüyordu. Cinayetten önce Hrant Dink’in İstanbul Valiliği’nde uyarıldığını da biliyoruz. Dolayısıyla Hrant Dink’in öldürülmesi açık bir şekilde sistemin gizlerine doğru hareket eden bir meydan okuyan adamın imha edilmesiydi. Bu, onunla birlikte o dönemde bu çabanın parçası olan bir rüzgarın, pek çok insanın da baskı altına alınmasıydı.
Davaya baktığımız zaman ise bunun dönem dönem devlet içi kavgalarda kullanıldığını gördük. Bir grup karşısındaki gruba “Cinayetin faili sensin” dedi, sonra döndü Fetullahçılara “fail sensin” denmeye başladı. Bizler de bunun içerisinde ve çevresinde kaçınılmaz olarak dolaştık. Ama temel olarak bu siyasi kullanım ve araçsallaştırma şunu ifade ediyor: Hem Dink davasını kendi pis işlerinizde kullanıyorsunuz, hem de bu vesileyle Dink davasının üstünü örtüyorsunuz. Bugün gelinen nokta budur.
İlk yorum yapan siz olun