Երկու տարի յետոյ… ՄԵՐ ՍԻՐԵԼԻ ԿԱՐՈՅԻ ՔԱՂՑՐ ԿԱՐՕՏՈՎ

Սիրելի Կարօ, Մարմարա-ի Կարօ,

Անոնք, որոնք հիմա պիտի կարդան այս տողերը կամ չորրորդ էջին վրայ հրատարակուած Հոգեհանգստեան Պաշտօնի ընտանեկան ծանուցումը, անկասկած մեզի նման բարձրաձայն վա՜խ մը պիտի ըսեն ու ցաւ ի սիրտ պիտի յիշեն որ ժամանակը կը վազէ-կ՚երթայ:

Ահաւասիկ երկու տարի անցաւ մահուանդ թուականի վրայէն, բայց վշտի ծանր շղարշը դեռ ներկայ է խմբագրատան մէջ:

Ամէն անցնող օր տարբեր փորձութիւն է մեզի համար, որովհետեւ բոլորս մեր երեւակայութեան մէջ քու դէմքը կ՚ուրուագծենք պարապ աշխատասեղանիդ մօտ:

Երբեմն ուրախ կամ տխուր, երբեմն խիստ կամ շատ լուրջ հայեացքդ կը պատկերանայ մեզի ու ձայնիդ արձագանգները կը տարածէ բոլորիս աշխատասենեակներէն ներս:

Կարօտցած ենք այդ ձայնը, կարօտցած ենք քու ներկայութիւնը, կարօտցած ենք մարդկային քու կերպարը, որուն մէջ առատօրէն խտացած էին երեք կարեւոր յատկանիշներ՝ ընկերասիրութիւն, մարդասիրութիւն եւ ծառայասիրութիւն:

Բոլորին մէջ ալ ՍԷՐը կայ եւ այդ սէրն էր որ ընդելուզուելով էութեանդ հետ, քեզ դարձուց նաեւ մարմնացումը՝ անսահման բարեացակամութեան:

Օրինակելի էիր ամենատարբեր առումներով:

Ուղղամտութիւնն ու ճշդապահութիւնը, որոնք երբեմն նոյնիսկ փորձանք դարձան գլխուդ, կեանքիդ անսակարկ եւ անփոփոխ կարգախօսներն էին:

Սիրեցիր գործդ եւ թել առ թել կեանքդ կապեցիր մեր թերթին, միաժամանակ ծառայելով նաեւ եկեղեցիին ու համայնքին՝ որպէս վարչային: Մնացիր պատնէշին վրայ եւ համայնքային կեանքի բազկերակը միշտ արթուն պահեցիր սրտիդ մէջ: Անմիջական մասնակիցը կամ առաջնորդը հանդիսացար բազմաթիւ նախաձեռնութիւններու:

Սիրեցիր մեր մայրենին եւ հայ լեզուն, հայեցի կրթութիւնն ու հայկական դպրոցները եղան գուրգուրանքիդ առարկայ: Անվարան պաշտպան կանգնեցար քու ՃԻՇԴին եւ մարդկային այդ նկարագրով մնացիր մինչեւ կեանքիդ վերջին օրերը:

Մարդասէր էիր եւ մարդամօտ: Նոյնիսկ ամենադժուարին պարագաներուն բարի սրտով խրախուսեցիր շուրջիններդ, լաւատեսութեամբ ոգեւորեցիր եւ ուրախ տրամադրութեամբ շէնցուցիր խմբագրատան մթնոլորտը, սիրելի գործընկեր, բարեկամ, հարազատ ՄԱՐԴ եղար բոլորիս համար:

Չար վայրկեանը, համավարակի մահաբեր շունչը, մահուան երկաշաբաթեայ մարաթոնը քեզ փրցուցին կեանքէն, ընտանիքէդ եւ ՄԱՐՄԱՐԱ-էն:

Հողին յանձնեցինք մարմինդ եւ գլուխ գլխի մնացինք մեր ցաւին հետ:

Շաբաթը դարձաւ ամիս, ամիսը՝ տարի, յետոյ տարելից եւ հիմա քու կորուստով բացուած մեծ պարապութիւն մը ունինք մեր դիմաց:

***

Երկու տարի անցաւ եւ տակաւին դժուար է հաւատալ որ դուն չկաս, դժուար է ներքուստ ընկալել որ մեկնած էիր անվերադարձ: 

Ա՜խ երանի՜…:

Երանի՜ թէ գոնէ քանի մը վայրկեանի կարենայինք ետ բերել ժամանակը եւ կարօտով փաթթուէինք քեզի մնաս բարով ըսելու համար:

Երանի՜ թէ դաժան ճակատագիրը այսպիսի ծանր խաղ մը չխաղար մեզի հետ ու չընդհատէր մեր բարեկամութիւնն ու սէրը:

Յիշատակդ կ՚ապրի եւ անթեղուած է խմբագրակազմի իւրաքանչիւր անդամի սրտին մէջ:

ՄԱՐՄԱՐԱ

https://www.normarmara.com/arsiv2023-2/210723lu.html