Bugün bir hikayeyle başlıyoruz… Bir varmııış, bir yokmuuuuuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir güzel ülke varmış. Bu ülkenin de elbette pek fiyakalı bir başkanı varmış. Ama öyle bir başkan düşünün ki 15 senedir aynı ülkeyi yönetiyor. Bu öyle kudretli öyle güçlü bir başkan ki… Son 12 senedir seçim yapma gereksinimi dahi duymamış. Ülkem zaten beni seçer diyip devam etmiş yönetmeye. Aslında aradan çatlak sesler çıkmış. Zamanı geldiğinde seçilmek isteyenler, ülkeyi yönetmek isteyenler, yenilik yapmak isteyenler elbette olmuş. Ama bizim başkan hepsinin sesini birer birer kesmeyi bilmiş.
Ülkenin elbette bir anayasası varmış, anayasaya göre başkan her biri 3 sene olmak üzere en fazla iki dönem seçilebiliyormuş. Bizim başkan en son 2011’de ikinci defa seçilmiş. Sonra bir daha bu ülkede seçim falan olmamış. Başkan ülkenin üzerine çöreklenivermiş. Anayasa rafa kaldırılmış. Bizim başkan egosuna yedirememiş sandalyesini kimseye devretmeyi, ofisini birisine emanet edememiş bir türlü.
Ülkeden beyin göçü de olmuş tabii. Bir sürü eğitimli genç başka ülkelerde kendilerine yer edinmişler, artık ülkenin sorunlarıyla, başkanıyla uğraşmak istemeyip, o başkanı ülkesiyle baş başa bırakmışlar.
Ama ne var ki, o ülke çok güzel bir ülkeymiş. Eski bir tarihi varmış, değerli vatandaşları varmış. Her ne kadar başkanına kızsak da o ülkenin iyi olmasını istermişiz.
Hikaye değil gerçek
Hikayeyi okurken bahsettiğim ülkeyi ve başkanını tahmin edenler olmuştur… Şalom Gazetesi’nden ve genel yayın yönetmeni İvo Molinas’tan başkasından bahsetmiyoruz. Anayasa derken de Şalom Gazetesinin seçim tüzüğüne atıf yapıyordum.
Gerçekten de tüzüğe rağmen 2011’den beri Şalom Gazetesi’nde seçim yapılmıyor. Yapılamıyor zannetmeyin. Şalom Gazetesi bir azınlık vakfı değil ve diğer vakıflar gibi senelerce süren bir seçim engeli yoktu. Nedense Şalom Gazetesi, İvo Molinas’ın görev süresinin resmen bittiği 2014’ten beri yeni bir seçim yapmıyordu.
Fakat hazır tüm vakıflar en azından kağıt üzerinde tabiri caizse bir ‘restart atmışken’ Türkiye Yahudi Toplumu yöneticileri, Şalom Gazetesi için de bir seçim yapmanın gerekli olduğunu hatırladı. Elbette geç de olsa ve dışarıdan bir müdahale de olsa ‘artık olması gerektiği’ için doğru bir hamle diyebiliriz. Ama hikayenin devamı içler acısı…
Seçimi usulüne uydursak da mı yapsak, uydurmasak da yapsak?
Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuş bir anonim şirketin genel yayın yönetmeni seçimi için nedense zaten yetersiz ve kötü bulunan azınlık vakıfları seçim yönetmeliğinin hükümleri bir şekilde uyarlanarak Şalom’da seçim tertip ediliyor. Aralık ayındaki seçimlere daha yeni antreman yapılmıştı ya, konuları soğumadan yeniden pekiştirelim!
Bir ay önce sadece Whatsapp grupları gibi online kanallardan yazarlara, ‘Aday var mı?’diye soruluyor. Bu kadar. Herhangi bir ilan falan bile yapılmıyor anlayacağınız. Şeffaflık yine yerlerde sürünüyor. Her şey kapalı kapılar ardından yapılıyor, klasik!
Kim rakip çıkabilir ki İvo abisine? Bunca yıldır küstürülen yazarlar kaçıp gitmiş. Hala devam eden, Şalom’da kalanlar zaten kendi ekibi. Diğer yandan genel yayın yönetmenliğinin getirdiği sorumluluk var tabii, bugün hangi genç kendi işinden vakit ayırıp tamamen gönüllü yapılan bu göreve soyunabilir? İşin profesyonel olmaması da tabii bu pozisyona gelebilecek kişinin özelliklerini az çok çiziyor. Paraya ihtiyacı olmayan, muhtemelen kendi işini yapan veya emekli olmuş (erkek!) biri ancak bu görevi layığıyla yerine getirebilir diye düşünüyor herkes.
Aday olma sürecinin oldukça şeffaflıktan uzak olduğunu söylemiştim zaten. Bu nedenle yalnızca tek bir kişinin aday olmasına şaşmamalı! Seçimi daha da mizansen haline getiren ise çıkan tek adayın tüzük gereği yeniden adaylık hakkı olmaması.
Adaylık sürecindeki gizlilik seçmen listesi ve oy verme çağrısı için de geçerliydi. Seçmen listesinin sadece yazarlardan oluşup oluşmadığı meçhul. Oy vermeye yetkin olduğuna karar verilen seçmenlerin seçimden haberdar olduklarında hangi pozisyon için seçim yapıldığını ve adayların kimler olduğunu dahi bilmiyorlar. Sorduklarında yetkililerden cevap bile alamıyorlar. Seçimin en komik yanı ise oy vermeye giden herkesin ‘tek aday’ın tüzüğe göre seçilme hakkı olmadığını bilmesi ve buna rağmen ses çıkartamaması.
Alan memnun – satan memnun: Kimse ses çıkartmasın!
Zaten seçimi tertip edenler de bunu istiyorlardı. Kimse ses çıkartmasın! Değişiklik olmasın, her şey kılıfına uydurulsun, devam edilsin. Başımız ağrımasın, dışarıda konuşulmasın. Soranlara seçimi yaptık diyelim, bir belge gösterilebilelim. Kendi aramızda, biz bize halledelim bu işi. Sonrasında dışarıda biz Yahudi toplumunu temsil ediyoruz diyelim. Biz çalalım, biz söyleyelim, biz oynayalım. Diğer sesleri yıldıralım gönderelim. Seçimi tertip edenler zaten demokratik bir seçim yapmak uğruna sandığa gitmemişler ki!
Neyse, uzun lafın kısası, seçmenler hangi tüzüğe/yönetmeliğe göre oy kullandıklarını bilmeden ve bugün Şalom Gazetesi’ndeki haber açıklanana dek ne kadar süreliğine dahi seçildiğini bilmeyerek oy kullandılar. Gerçi tüm seçmenleri de suçlamamak gerek… 125 seçmenden 59 tanesi oy kullanmış. Aralarından 3 kişi de tepkisini gösterip boş oy atmış.
Haberde belirtmemişler ama seçim Şabat gününde tamamlanmış. Şabata bakan, dini pratikleri uygulayanlar için Şabat’ta seçim oy verememek demektir. Herhalde bunun tepki çekeceğini tahmin ettikleri için Şalom seçime dair haberinde seçimin ne zaman yapıldığını dahi yazmamış. Bu durumda gazetenin yazarları arasında olan ravlar oy verememiştir mesela. Hani sonra demokrasi muhabbeti yaparlarsa da hatırlatırız, daha kendi yazarlarına saygı göstermediğini…
Neyse… Baştaki hikayeyi nasıl bitirelim o zaman? Bizim başkan emniyet güçlerini de yanına alarak kendi işine gelen bir anayasa hazırlamış. Rakiplerinin de ayağını kaydırıp, her ne kadar hukuka aykırı olsa da tekrar seçilmeyi başarmış! Bu da belki bugüne kadar ses çıkartmayan, bu ülkeye müstahakmış!
https://www.avlaremoz.com/2023/01/18/isleri-kilifina-uydurma-kulturu-salom-gazetesinde-secim-varmis/
İlk yorum yapan siz olun