İçeriğe geçmek için "Enter"a basın

Sevinç’e nasıl kıydınız?

***HyeTert, bu kaynağın ve/veya içeriğin yanlış ve/veya yanıltıcı bilgiler ve/veya soykırım inkarcılığı, ırkçılık, ayrımcılık ya da nefret suçu içerdiği/yaydığı kanısındadır. Metni paylaşmadan önce bu uyarıları göz önüne alarak, içeriği ve/veya kaynağı güvenilir kaynaklardan kontrol ediniz.***

Oğuzhan Bilgin

Selam dostlar. Menim adım Sevinç’tir. Men Hocalı’da yaşıyram. Bugünden itibaren men her günümü çekip sizinle paylaşacağım.”

Böyle diyor dünya tatlısı Sevinç. 9 yaşında balaca bir kız. 1992’de Hocalı Soykırımı’nda Ermeni terörizmi tarafından katledilen 83 çocuktan biri. Peki, bunu nerede mi diyor? 

“STORİES OF SEVİNJ” 

Son günlerde tarihin gördüğü en başarılı sosyal kampanyalarından biri Instagram’da “Stories of Sevinj” (Sevinç’in Hikâyeleri) adıyla yapılıyor. Hocalı’da yaşayan küçük Sevinç’in 4 Şubat 1992’den 26 Şubat 1992’ye her gün adım adım soykırıma doğru giden süreci vloglar halinde, bir mini dizi olarak yayınlanıyor.

Bahçede oynarken patlayan bomba sesleri sırasında korkan Sevinç’i dedesi “korkma kızım bunlar havai fişekler” diye sakinleştirmeye çalışırken; her gün kartol (patates) yemek zorunda kalışlarını görürken, eve sığınan yaralı Azerbaycan askerlerini Sevinç’e “emin hastalandı” diye anlatmaya çalışan ninesini duyarken an ve an o süreci yaşıyorsunuz. 

“Hocalı Soykırımı sırasında Instagram olsaydı nasıl paylaşımlar yapılırdı” fikriyle tarihi bugüne getiren, o acıyı tüm canlılığıyla hissettiren bir proje bu. 

Neticede tarih boşa yaşanmış bir şey değil. Geride kalmış bir şey de değil. Her an bizimle olan, bizi yeniden üreten ve bizim de onu yeniden ürettiğimiz bir süreç. Eskimediği gibi her fırsatta da karşımıza çıkan, tekerrür eden… 

Tıpkı “eski Rus toprakları”ndan bahseden, gözünü zamanı geldiğinde her bir eski Sovyet Cumhuriyeti’ne dikeceğini belli eden Putin’de gördüğümüz gibi. Tıpkı Türk ülkesinde yaşayan Türk düşmanlarının da hâlâ bugün bile Sovyetlerden bağımsızlıklarını kazanan ve bu uğurda da başta 20 Yanvar olmak üzere Rus tanklarına meydan okuyan kahramanlara sahip Türk ülkeleri için “Rus toprağı” diyebilmesi gibi. 

Tıpkı Başkomutan Vekili Enver Paşa’nın tam da dünyanın süper güçleriyle aynı anda savaştığı sırada İmparatorluk Ordularını Azerbaycan’daki katliamı önlemek üzere kardeşi Nuri Paşa komutasında Bakü’ye gönderip oradaki Ermeni- Rus katliamlarına son vermesindeki ruh gibi. Tıpkı bu ve benzeri sebeplerden dolayı içimizdeki ve dışımızdaki Ermenilerin Enver Paşa’ya hâlâ bugün bile nefret kusması gibi. 

Tıpkı geçtiğimiz sene Azerbaycan’a saldırıp sonrasında perişan olan Ermenistan’daki Taşnak zihniyetinin hâlâ bu çağda bile benzeri düşmanlıkları gösterebilmesi gibi. 

İşte bu tarih bilinci ve hafıza milletlerin ruhunu ayakta tutan temel unsurlardır. Hem bu millî ruhu ayakta tutmak hem de en büyük problemimiz olan, dünyaya yaşadığımız soykırımları, zulümleri, haksızlıkları anlatma eksiğimizi gidermek bakımından “Sevinç’in hikâyeleri” projesi örnek alınması gereken bir proje. 

PEKİ YA BAŞKA SEVİNÇ’LER? BAŞKA HİKÂYELER?

Azerbaycan Türklerinin hem Azerbaycan’da hem de diasporada nasıl bütünleşip örgütlü kampanyalar düzenleyebildiklerine fazlasıyla gıpta ettiğimi daha önce de yazmıştım. İşte biz Türkiye Türklerinin de benzeri sivil örgütlenmeleri yapabilmek konusunda “Stories of Sevinj” projesinden öğrenecekleri var.

Neticede daha önce yazdığım gibi Mora’dan Atina’ya; Selanik’ten Girit’e, Kıbrıs’tan İzmir’e kadar Yunanların katlettiği nice Sevinç’lerimiz var. Yine pazartesi bu köşede anlattığım gibi başta Bayburt olmak üzere Türkiye’nin pek çok şehrinde Ermenilerin katlettiği nice Sevinç var. 

Dahası son 40 yılda katil sürüsü PKK’nın katlettiği onlarca bebek, çocuk var. Bunları dünyaya böyle etkili bir şekilde anlatabilmek gerekiyor. 

Ne kadar anlatsak da anlamak istemeyenler olacak. Ama burada kültürel mücadelenin de esas mücadele türlerinden biri olduğunu bilerek; ulusal ve uluslararası hafızayı inşa etmenin önemli güç katacağını da unutmamak gerek. Hollywood’un dünyada ABD için oynadığı rol de bu. 

Bu noktada da her şeyi devletten bekleyen anlayışı bırakarak sivil toplumun inisiyatif alması önemli. 

Bitirmeden… Bu satırları yazarken Sevinç ne mi yapıyor? Katliama 4 gün kala korku içinde bekleyen ailesinin yanında her şeyden habersiz ablalarıyla Sarı Gelin türküsünü söylüyor. 

Sahi nasıl kıydınız Sevinç’e?

https://www.aksam.com.tr/yazarlar/oguzhan-bilgin/sevince-nasil-kiydiniz/haber-1245940

İlk yorum yapan siz olun

Bir Cevap Yazın