Baronyan’ın tiyatroya olan yoğun ilgisi çok genç yaşlarda kendini gösterdi. İlk oyununu 1865’te kaleme aldı. Bu eser, Carlo Goldoni’nin ” İki Efendinin Uşağı ” adlı oyununun bir tür taklidi olan “Yergu derov dzara mı” adlı kısa bir oyundu. Eser, yazarın ölümünden 20 yıl sonra 1911’de yayımlandı.
Hiciv ustasının ,ilk özgün komedisi olan “Adamnapuyjn Arevelyan”’ı (Şark Dişçisi) 1869’da yayımlandı. Görücü usulü evlilikleri ve evlilikte sadakat konusunu genellikle neşeli bir üslupta ele aldığı bu eser 2010 yılında tekrar basıldı.
1880-1881 yıllarında yayımlanan “Medzabadiv muratsganner”’de (Pek Muhterem Dilenciler) adlı hiciv romanında taşralı eşrafın patavatsızlığına ve naifliğine odaklandı ve bu niteliklerin aynı zamanda çeşitli sanatsal, profesyonel, dini ve zanaatkâr fırsatçılar tarafından sömürülmeye ne denli açık olduğuna da dikkat çekti.1887’de Khigar okurları için hazırladığı ”Çeyiz” adlı komedisi,ancak yazarın ölümünden sonra yayınlandı.
Baronyon, ilk üç oyununun halka sunmak istememişti, ancak dördüncü eseri ”Bağdasar Ağpar” tamamlandığında ise Ermeni tiyatrosu, padişah 2.Abdülhamit’in baskısı nedeniyle kapanmıştı, dolayısıyla oyunlarının hiçbirisi Baronyan yaşarken sahnelenmedi,fakat Baronyan oyunları, 1890’larda popüler olmuştu.
Baronyan’ın gazetecilik yaşamı 1871’de “Yeprad“‘da (Fırat) başyazar olması ile başladı. Gazeteciliği “Meğu” (Arı), “Khigar” (Bilge) gazetelerinde sürdürdü.
20 Mart 1874′te Tiyatro adlı Türkçe mizah gazetesini, 6 Nisan 1874′te ise çift dilli bir yayın olan ve (Ermenice-Osmanlıca) ve Ermeni harfleriyle basılan “Tadron”’u da çıkarmaya başladı. Osmanlı’da yayımlanan dördüncü Türkçe mizah dergisi olan ve haftada iki kez çıkan dört sayfalık ”Tiyatro” dergisinin tüm içeriği Baronyan tarafından oluşturuluyordu:”Tadron”, Ermeni cemaatine yönelik gündemin tartışıldığı ayrı bir saha idi, hafta da iki gün yayınlanmaktaydı ve Tiyatro dergisi ile ortak malzeme de içeriyordu. Her iki yayın da, 1877′ye kadar yaşamını sürdürebildi. Baronyan’ın yayına hazırladığı yayınların ömrü kısa, fakat etkisi büyük oldu. Dergilerin yayını, içerdikleri toplumsal eleştiriler nedeniyle sıklıkla Osmanlı sansür bürosu tarafından durduruldu.
Baronyan, 1891’de İstanbul Surp Pırgiç Ermeni Hastanesi’nde tüberküloz hastalığından öldü. Naaşı, İstanbul-Ortaköy Ermeni Mezarlığı’nda toprağa verildi, ancak mezar yeri belli değildir.
Şark Dişçisi(1869,2010-İst.),”Baronyan Oyunları-Bağdasar Ağpar,Haşmetlü Dilenciler-İst),İstanbul Mahallelerinde Bir Gezinti(1880,2014 İst.) ,hiciv ustası ve Ermeni mizahının dehası Hagop Baronyan’ın başlıça eserlerinden birkaçıdır
Dr.med.Sarkis Adam
İlk yorum yapan siz olun