Ermeni şiir dünyasının, sevginin ve sağduyunun,itidalin sesi ünlü ozan Vahan Tekeyan 1878’de İstanbul-Ortaköy’de dünyaya geldi. İlk öğrenim ve eğitimini Üsküdar’daki Nersesyan, Berberyan, Getronagan Ermeni okullarında aldı: İlk yazısı 1894’te “Hayrenik” gazetesinde yayınlandı. 1905’te Mısır-İskenderiye’de “Şirag” dergisini yayınladı. “Joğovurtin Hamar”(Halk İçin), “Arev” (Güneş) gibi gazetelerde de çalıştı.
I. Dünya Savaşı’nda İstanbul ve Kıbrıs’taki Ermeni okullarında gönüllü olarak öğretmenlik yaptı.Bir öğretmen olan Vahan Tekeyan, aynı zamanda siyasi ve sosyal bir aktivistti, çeşitli dergi ve gazetelerde editörü olarak çalıştı.Ermeni edebiyat çevrelerinde “Ermeni Şiiri Prensi” olarak görülen.
Tekeyan’ın şiirlerinin ana temaları çoğunlukla aşkın etrafında dönüyor; merhameti, hak, sevgi, vatan sevgisi , insanlık sevgisi gibi konulardır.
Tekeyan şiirlerinde aşırı süslemeden kaçındı ve şiirin öneminin anlamında olduğunu savundu. Yazdıkları ile Ermeni cemaatinin aynası olan Tekeyan, “Şirag” gazetesini ayakta tutabilmek için yıllarını ve maddi varlığını harcadı. Şiirlerinin birçoğunda olmayan çocuğundan bahseden şairin “Zavagıs” (Çocuğum) şiiri bir bakımda bu konuda Tanrı’ya yakarışıdır.
Ünlü şairin ilk toplama kitabı 1901’de Paris’te “Hoker” (Endişeler) adlı eseri oldu. Tekeyan’ın diğer eserleri, 1914’te “Hraşali Harutyun”, 1919’da “Ges Kişeren Minçev Arşaluys” (Gece Yarısından şafağa Kadar), 1933’te da ”Ser” (Aşk) tır. Bunların dışında şairin tercüme, deneme, gibi çalışmaları da oldu.
4 Nisan 1945’te hastalığına yenik düştü ve Kahire’de toprağa verildi. Toplu eserleri Kahire’de kendi adına kurulan dernek tarafından yayınlandı. Adıyla anılan birçok kültür derneği bulunmaktadır.
Derleme: Dr. S. Adam
İlk yorum yapan siz olun