Յուզիչ դամբանախօսութիւններ բանաստեղծին դագաղին առջեւ. անոնցմէ մին՝ Նոր Մարմարա օրաթերթի խմբագրապետ, արձակագիր, հեղինակ Ռոպէր Հատտէճեանի սրտագին և յուզիչ արտայայտութիւնը իր 67 տարուան գրչեղբօր դագաղին առջև. «Ահա դարձեալ շրջապատած ենք դագաղ մը, որ մեզմէ կը փրցնէ ու կը տանի մեր ամէնասիրելի դէմքերէն մէկը որ այնքան պատիւ բերաւ Պոլսահայութեան» ըսաւ Ռ.Հատտէճեան:
Նշելով Խրախունիի բանաստեղծութեան բարձր որակը, ան ըսաւ որ Հայ գրականութիւնը սուգի օր կ՛ապրի իսկ Պոլսահայութիւնը կը կորսնցնէ իր ամէնէն պատուական զաւակներէն մէկը, որուն նմանը քիչ աշխարհ կու գայ: «Հայ գրականութիւնը կորսնցուց իր թանկագին բանաստեղծը, իսկ ես կորսնցուցի իմ 67 տարուան գրչեղբայրը, մէկը՝ որ իմ գրականութեան հաւատարիմ ընթերցողն էր, մէկը՝ որուն բանաստեղծութեան հաւատարիմ ընթերցողն էի ես: Հիմայ կը զգանք որ մեր աշխարհին մէջ ու մեր սրտին մէջ բան մը կը վերջանայ ու կը յիշեմ անոր վաղ շրջանի բանաստեղծութիւններէն մէկը: «Հանրակառքը» որուն մէջ խօսք կ՛ուղղէ հանրակառք նստիլ ուզող պատանիի մը: Ուշ մնացիր մանչս, հանրակառքը արդէն լեցուն է,և դուն հազիւ պիտի կարենաս ներս մտնել ու բազմութեան մէջ ոտքի կենալու տեղ մը գտնել: Պիտի սպասես որ տեղ մը բացուի ու նստիս, երկար պիտի սպասես, ի վերջոյ ճամբորդները կամաց կամաց իջնել ու հեռանալ պիտի սկսին ու դուն ալ ամէնէն վերջը պիտի կարենաս գտնել պարպուած աթոռ մը: Պիտի նստիս ու հանգիստ շունչ մը պիտի առնես, բայց յանկարծ պիտի լսես տոմսակավաճառին ձայնը. «Մինչեւ հոս պարոններ, մինչեւ հոս»:
Ռ.Հատտէճեան սապէս շարունակեց.
«Բայց կը հարցնենք. իսկապէս մինչեւ հո՞ս է: Այն նոյն վերեւ կանգնած տոմսակավաճառը, որ կը կտրէ աշխարհ գալու մեր տոմսակը, ապա կը կտրէ աշխարհէն բաժնուելու մեր տոմսակը, մեզի սորվեցուցած է նաև հաւատալ հոգիի անմահութեան: Կը հաւատանք հոգիի անմահութեան , կը հաւատանք տաղանդի անմահութեան, կը հաւատանք ստեղծուած գործի անմահութեան: Այս հաւատքի լոյսին տակ կը մտածենք, որ մինչեւ հոս չէ, ասկէ վերջ ալ պիտի շարունակէ ապրիլ մեր սիրելի բանաստեղծը, մեզմէ իւրաքանչիւրին մէջ պիտի ապրի ան, որովհետեւ մարդոց մահը իրենց մահով չէ որ կ՛իրականանայ, այլ կ՛իրականանայ զանոնք սիրողներու մահով»:
Բանախօսութիւններէն յետոյ ողբացեալին դագաղը փոխադրուեցաւ Շիշլիի գերեզմանատուն:
Համառօտ. 04-12-2015
ՆՈՐ ՄԱՐՄԱՐԱ
http://www.normarmara.com/
ՀՀ ՍՓԻՒՌՔԻ ՆԱԽԱՐԱՐ
ՀՐԱՆՈՒՇ ՅԱԿՈԲԵԱՆԻ ՑԱՒԱԿՑԱԿԱՆ ԽՕՍՔԸ՝ ՊՈԼՍԱՀԱՅ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾ ԶԱՐԵՀ ԽՐԱԽՈՒՆՈՒ ՄԱՀՈՒԱՆ ԿԱՊԱԿՑՈՒԹԵԱՄԲ
28 Նոյեմբեր 2015
Խոր ցաւով տեղեկացանք, որ կեանքից հեռացել է պոլսահայ ժամանակակից բանաստեղծական աւագագոյն փաղանգի վերջին մոհիկաններից մէկը՝ Զարեհ Խրախունին, ում պօէզիան շարունակութիւնն է արեւմտահայ դասական պօէզիայի ամենաշքեղ ու հարուստ շիթի: Նրա ստեղծագործութիւնները իւրատեսակ բանաստեղծական համայնապատկեր են, որոնցում արտացոլուած են թէ՛ հայութեան անցած մեծ ողբերգութեան դրսեւորումները եւ թէ՛ ապրելու եւ արարելու հիմնահող հանդիսացող Հայաստանի լոյսը: Նրա համար առաւել պայծառ ու յուսադրող դարձաւ Հայրենիքը՝ յատկապէս անկախացումից յետոյ, եւ իր բանաստեղծութիւններով Խրախունին յորդորում է պաշտպանել ու գուրգուրել այդ անկախութիւնը՝ որպէս բողբոջ, որը պիտի հզօրանայ եւ խոշոր բոյն դառնայ:
Մեծ է Խրախունու աւանդը նաեւ որպէս ուսուցչի եւ հրապարակախօսի: 1952-1958 թթ. նա պաշտօնավարել է Պոլսի Էսայեան եւ Կեդրոնական վարժարաններում: Հանդէս է եկել Մխիթարեան Սանուց միութեան «Սան» գրական ամսաթերթում: Եղել է Ստամբուլում հրատարակուած «Թօ» գրական հանդէսի խմբագիրներից։
Խրախունու տաղանդը մեծապէս գնահատուել է ինչպէս հայկական գրական-հասարական եւ հոգեւոր կառոյցների, այնպէս էլ Հայաստանի Հանրապետութեան կողմից. 1989 թուականին նա արժանացել է Վազգէն Ա Հայրապետի կոնդակին եւ «Սուրբ Սահակ-Սուրբ Մեսրոպ» շքանշանին: Ստացել է Համազգայինի «Անահիտ», ՀԲԸՄ «Ալեք Մանուկեան մշակութային հիմնադրամի», ֆրանսահայ գրողների «Էլիզ Գաւուքճեան-Այվազեան», «Հայկաշէն Ուզունեան» գրական մրցանակները։
Հայոց պետութիւնն իր արժանին է մատուցել մեծ գրողին, մեծ Հային: Եւ պատահական չէ, որ ՀՀ Նախագահի հրամանագրով նա պարգեւատրուել է պետական պարգեւներով, նախ՝ «Մովսէս Խորենացի» մեդալով, իսկ վերջերս էլ՝ «Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց» բարձրագոյն շքանշանով:
Անվախճան է գրողի, առ հասարակ հայրենիքի եւ ազգի նուիրեալ մտաւորականի ժամանակը. այն չի աւարտւում նրա երկրային ճանապարհով, այլ շարունակւում է երկնային կեանքում՝ որպէս իր ժողովրդի յաւերժական երթին ուղեցոյց լուսատու փարոս:
Ուրախ եմ, որ բախտ եմ ունեցել ծանօթ լինել մեծ Մարդու հետ, լսել նրա բարի եւ ազգային խօսքը, մտորումներն ու ցանկութիւնները, ըմբոշխնել իր իսկ ընթերցմամբ խոհափիլիսոփայական բանաստեղծութիւններ:
Վստահ եմ, որ Զարեհ Խրախունին՝ որպէս մեծ մտաւորական, ուսուցիչ, հրապարակագիր ու բանաստեղծ, միշտ մեզ հետ է լինելու, ողջ հայ ժողովուրդը շարունակելու է հպարտանալ նրա թողած ժառանգութեամբ՝ մէկ անգամ եւս հաստատելով այն իրողութիւնը, որ մեծերը չեն մահանում, այլ հեռանում են դէպի յաւերժութիւն…
ՀՀ ՍՓՅԻՒՌՔԻ ՆԱԽԱՐԱՐ՝
ՀՐԱՆՈՒՇ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
Ըստ www.hayernaysor.am
կայքէջի
http://www.magaghat.am/2015/12/ազգային-փառաշուք-յուղարկաւորութիւն/
sirov
Sylvie Sirpuhi Marazyan
Yorumlar kapatıldı.