Dr.med.Sarkis Adam
Ermeni edebiyatının unutulmaz romancılarından Zabel Esayan 4 Şubat 1987 tarihinde Üsküdar’da doğdu. Aynı zamanda çevirmen olan ünlü romancı gençlik yıllarını Üsküdar’da geçirdi. İlk edebi eseri 1895’te yayımlandı. Paris’e gitti; Sorbonne’da edebiyat ve felsefe eğitimi aldı. İstanbul’a ancak 1908’de, Meşrutiyet ilan edilince kesin dönüş yaptı.
Yazarlık kariyerinin bu en verimli yıllarında kaleme aldığı öykü, deneme ve romanlarında, kadın hakları ve kadınların toplumsal yaşamdaki konumlarına geniş yer ayırdı.
Yazıları ve çevirileri Fransızca ve Ermenice dergi ve gazetelerde yayımlandı. Zabel Eseyan,edebiyat dünyasında,psikolojik roman dalının ustan kalemi olarak tanınmaktadır.
24 Nisan 1915’te, Ermeni aydınlarının çıkarıldığı ölüm yolculuğundan bir hastanede saklanarak kurtuldu. Bir süre Bulgaristan’da kaldıktan sonra Bakü’ye geçti; Ermeni mülteci ve yetimler için yardım faaliyetlerine katıldı.1921’de Paris’e döndü.
Ermenistan hükümetinin daveti üzerine 1933’te Yerevan’a göç etti. Yerevan Devlet Üniversitesi’nde edebiyat dersleri verdi. 1934’te Ermenistan Yazarlar Birliği’nin üyesi oldu. 1937’de Stalin kovuşturmaları sırasında tutuklanıp Sibirya’ya sürüldü.Sürgün edildiği Sibirya’da tahminen 1943 yılında oldü.
Zabel Eseyan’ın eserlerinden birkaçı”Bekleme Odasında”, ”Ateşten Gömlek”,”Silahtar’ın Bahçeleri”,”Son Kadeh”,”Yıkıntılar Arasında”,
”Sahte Dahiler”,”Yeni Gelin”,”Lanet”.
Dr.med.Sarkis Adam
ՄԱՀՈՒԱՆ 72.րդ ՏԱՐԵԼԻՑԻ ԱՌԹԻՒ
ԶԱՊԷԼ ԵՍԱՅԵԱՆԻ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ
( 1878-1943)
Հոգեբանական վէպին անվիճելեի վարպետը , Զապէլ Եսաեյան ծնած է ,4 Փետրուար1878 թուականին Իսթանպուլի Սկիւտար թաղին մէջ: Տաղանդաւոր վիպագիր ու գրագէտ ԶապԷլ սկսած է 1890 թուականին Զապէլ Յովաննէսեան անունով գրել, ան իր ուսումը ամբողջուցած է Փարիզ -Սօրպօն համալսարանի մէջ: Այդ շրջաններուն մեր կիներուն մէջ անսովոր ու անօրինակ էր, բարձրաստիճան ուսում ունենալը.
Զապէլ Եսայեան, գրական իր նախափորձերը կատարած է Արշակ Չօպանեանի “Ծաղիկ” եւ “Անահիտ” թերթերուն մէջ:
Ան ,աշխատակցած է նաեւ Հայ ու Եւրոպական,ի մասնաւորին Ֆրանսերէն գրական թերթերուն մէջ:
Զապէլ Եսայեան,փրկուած է Մեծ Եղեռնէն փախչելով Պուլկարիա ապա անցած է Կովկաս, ու~ր տարած է հանրային ու ազգային աշխատանքներ:1927-կ’այցելէ Հայաստան,կը վերադառնայ Փարիզ ապա վերջ 1933-կը տեղափոխուի Երեւան,ու~ր կը շարունակէ գրական,ազհային ու բարոյսիրական գործունէութիւններ:Կը դառնայ պետական համալսարանի դասախօս:Կաւանդէ արեւմտեան երկիրնու գրականութիւն:1937-ին կը դառնայ Ստալինեան հալածանքներուն զոհ,կ’աքսորուի Սիպիրիա ու~ր1943 թուականին կը մեռնի.
Ան արեւմտահայ գրականութեան այն նորոյթապաշտ ու յառաջապահ կին գրողներէն մին է որ, մեր գրականութեան բեռած է , հոգեբանական սէրը: Իր ստեղծագործութիւններէն նշանաւորները են:”Շնորհքով Մարդիկ”,”Կեղծ Հանճարներ”,”Սկիւտարի Վերջալոյսներ”,”Երբ Այլեւս Չեն Սիրեր”, “Քօղը”, “Վէպը”, “Աշուղը”, “Սիլահտարի Պարտէզները”, “Աւերակներու Մէջ”,”Կրակէ Շապիկ”,”Պարպա Խաչիկ”,Պրոմէթէոս Ազատագրուած”: “Սիլահտարի Պարտէզները”,իր մանկութեան շրջանի Իսթանպուլէն վերակազմուած ապրումներու ու յիշատակներու տպաւորիչ յուշագրութիւններու
փունջ մըն է, որը անոր գլուխ գործն է: Զապել Եսաեան , “Աւերակներու Մէջ” հատորով , իր գրականութեան կեանքի գագաթնակէտին հասաւ, անոր այս հեղինակութիւնը մեր հայ գրականութեան եզակի գործերէն մին կը նկատուի ,ուր~, մօր մը եւ հօր մը, սրտառուչ ապրումները, զգայուն ու նուրբ հոգեբանութեամբ կը պատմուի.
Տոքթ.Սարգիս Ատամ
Yorumlar kapatıldı.