Buraya kadarı yazının kolay kısmıydı. Zor kısmı “azınlık üyesi” olan benim hoşnutsuzluğumla ilgili. Azınlıkların günlük yaşamlarını olumlu yönde etkileyen adımlar iyi bir şey tabii, zaten alan memnun veren memnun. Sorun olarak bu tür alanları gören azınlık üyelerinin mutlu hissetmeleri de sevindirici. Ama ben azınlık sorunumu farklı yaşadım. Vakıf malları beni pek meşgul etmedi, ne ibadet yerleri ne de kimin kimi ziyaret edeceği. Kimseden özür talebim de olmadı. Benim derdim modernitenin bir ilkesiyle ilgiliydi; eşit yurttaş olmak istemiştim. Ve belki daha önemlisi demokratik bir ortamda eşit yurttaş olmak. Zaten eşitlik ancak demokratik ortamda var olabiliyor; veya eşitlik yoksa demokrasi de yoktur diyebiliriz. Ama son yılların kazanımları eşitliği sağlamıyor. Yazının Devamı: http://www.zaman.com.tr/yorum_azinliklar-kisir-dongusu_2216877.html
Yorumlar kapatıldı.