Ohannes Conkar

Sen ey ağlayan çocuk, bir köşede kıvrılıp aç gözlerle bakıyorsun. Kimsen yok biliyorum. Bu bayramı da yalnız, çaresiz, ümitsiz geçireceksin. Bel ki de bir köprü altındasın, Tiner’e alıştırmışlardır. Şu kahrolası dünyada yalnızsın, kimsesizsin, elinden tutan yok, açmısın, tokmusun diyen yok.

Biliyormusun senin gibi dünyada milyonlarca çocuk var, aç ve susuz, bir dilim ekmeğe muhtaç. Kemikleri içine yapışmış, sinekler tüm vucutlarında. Her gün saniyede binlerce çocuklar ölüyor.

Zengin ülkeler zamanında yaşadıkları ülkeyi sömürgeleştirmişlerdir. Tüm zengin maden kaynaklarını alıp götürmüşlerdir.

Amerika, İngiltere, Almanya, Fransa, İtalya gibi nice ülkeler. Galiba Osmanlı İmparatorluğunuda saymak gerekir! Ve bu ülkelerin silah fabrikaları dursa, uzaya ayırdıkları paralar, silaha ayırdıkları paralar, o fakir ülkelere gitse, bir tane aç ve susuz çocuk kalmayacak biliyormusun.

Onlar da hayata sevgiyle bakarlar. Şeker de yiyebilirler, pastada.

Senin gibi dünyada ki tüm çocukarın bayramı kutlu olsun.

İster müslüman olsun, isterse hıristiyan olsun.

Yeter ki sen ağlama çocuk…

Ohannes Conkar