Nişandan önce iki aile arasında uzun, törensel pazarlıklar yapılırdı.Süreç, duruma göre, bir akraba , hısım ya da çöpçatanın kızın annesine gitmesiyle başlardı. Eğer anne bu teklifle ilgilenirse, oğlan tarafından birkaç erkek, genellikle oğlanın amcasının önderliğinde, konuyu -üstü kapalı ve dolaylı bir biçimde-görüşmek üzere kızın ailesini ziyaret ederdi.Elbette ziyaret esnasında ne kız ne de oğlan orada bulunurdu.Oğlanın babası da bu görüşmenin dışında tutulurdu; böylelikle , pazarlıkların başarısızlıkla sonuçlanması durumunda oğlanın ailesinin küçük düşmesi önlenmiş olurdu.
Konu hakkında konuşulurken , kızın ailesi erkek tarafının temsilcilerine kahve ikram ederdi. Detroit’te görüşülen kişilerden bazıları , konuklara acı kahve ikram etmenin “hayır” demek için kullanılan yollardan biri olduğunu söylediler.Kızın annesi ve babası,genellikle , “vaftiz babasına danışmamız lazım,” önce dayısına sormak gerek, ” amcasıyla konuşmalıyız” gibi yanıtlar vererek işi ağırdan alırlardı.Kız, işin neredeyse bütün yönleri üzerinde anlaşmaya vardıktan sonra tekliften haberdar edilirdi.Erzincanlı Azniv Hanım ‘ın anlatımına göre , bazen kıza bu evliliğe razı olup olmadığı sorulur, o da , kendisinden beklendiği gibi , başını öne eğip “
siz bilirsiniz” diyerek kararı büyüklere bırakırdı. Bu arada her iki taraf gelin ve damat adayının fiziksel, zihinsel ve duygusal özellikleri hakkında bilgi edinmeye çalışırdı. Erkek tarafının kadınları, hamama gittiklerinde , kızın fiziksel bir kusuru olup olmadığını anlayabilmek için onu uzaktan incelerlerdi. Ayrıca , iki aile , kızın çeyizine ve düğün masraflarına hangi tarafın ne kadar katkıda bulunacağı konusunda da pazarlık yapardı.
Genellikle oğlanın ailesi kızı istemeden önce karşı tarafın teklife nasıl baktığını soruşturur, yanıtın olumlu olacağını öğrendikten sonra kızı istemeye giderlerdi. Bazen , kızın babası “evet” demeden önce, aile içi hiyerarşinin en alt noktasında yer alan bireyden başlayarak ailenin bütün fertlerinin fikrini sorar ya da onlardan önceden almış olduğu yanıtları açıklardı.Kızı babasının teklifi kabul etmesiyle ” söz kesilmiş” (khosk gab) olur , oğlan tarafının temsilcileri eve gidip ” söz aldık” (khosk arink) diyerek diğerlerine haber verirlerdi. Bundan sonra iki tarafın kadınları arasında karşılıklı ziyaretler başlardı.
Kaynak: 1914 Öncesi Ermeni Köy Hayatı Anlatılar ve Fotoğraflarla Susie Hoogasian Villa – Mary Kilbourne Matossian
aykiridogrular.com
http://www.aykiridogrular.com/haber-1275-Ermenilerde-Nisan.html
Yorumlar kapatıldı.