Rober Haddeciyan / Marmara
Patrik Genel Vekili Başepiskopos Aram Ateşyan Salı günü Ankara’da Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez’i ziyaret etti. Patrikhanenin bu ziyaretin ardından yayınladığı bildiride Başepiskopos Aram’ın kutlama ve memnuniyet ifadelerinin ardından “Biz ‘azınlık’ kelimesinden fazla hepimizin de bu toprakların mensubu olduğumuz ve asırlardan beri kardeşçe huzur içinde yaşamış olduğumuz gerçeğine önem veriyoruz.Bu huzur bir dönem için bozuldu, ancak gün, onları bir tarafa bırakarak eski günlere dönme ve onları yeniden yaşatma günüdür” demiş olduğu belirtiliyor.
Bildiride Başepiskopos Aram’ın söylediği belirtilen bu sözler dengeli ve mantıklı ifadeler ve hepimizin bu toprakların mensubu olduğumuzu ve bu gerçeğin “azınlık” kelimesinin temsil ettiklerinden daha önemli olduğunu söylemiş olması güzel bir şey.
Ancak bir gün önce henüz bu bildiri yayınlanmadan Zaman gazetesinde okumuş olduğumuz Başepiskopos Aram’ın Diyanet İşleri Başkanına yapmış olduğu ziyareti bildiren haberde Başepiskopos Aram’ın şu şekilde konuşmuş olduğu yazılmıştı:
”Ben azınlık kelimesinden üzülüyorum, ben azınlık değil, ben binlerce senedir burada yaşayan kişiyim. Asırlarca iki din ve iki toplum mensubu olarak kardeşçe yaşadık burada. Bunu tarih zaten gösterir. Her ne kadar bu ülkede bazı odakların sayesinde biraz huzursuzluk yaratıldıysa da artık bu dönem onları bir tarafa bırakıp, eski günleri yaşama dönemidir. Bunu, bu hükümet döneminde sık sık görüyoruz. Görüyoruz ki artık azınlık diye bir şey yok. Ermenisi, Rumu, Süryanisi yok. Bu toprağın çocukları var ve Tanrı’nın evlatları var. Biz dini önderler olarak böyle anlıyoruz ve böyle de aktarmamız gerekiyor herkese. Biz kardeşiz Tanrı önünde. Din bir tarafa, kimlik bir tarafa, ama Tanrı’nın evlatlarıyız.”
Başepiskopos Aram’ın söylediği belirtilen bu sözler, eğer doğruysa, yine yapıcı ve mantıklı sözler, bir noktası hariç: Azınlık kelimesi için dile getirilen ifade.
Gerek bu sütunlarda, gerek başka yerlerde biz daima azınlık kelimesinden rahatsız olmaya kimsenin hakkı olmadığını, bu sıfatın bizlere yönelik bir ayırımcılık veya hakaret ifadesi olmadığını, sadece bizlerin özel haklara sahip bir topluluk olduğumuzu belirttiğini söyledik. Gerçekten de biz din, eğitim, sosyal ve basın ile ilgili tüm haklarımızı ve anadilimizi kullanma özgürlüğünü ülkenin bizi “azınlık” olarak kabul etmesine borçluyuz. Biz bu sıfattan rahatsız olmamakla kalmamalı, aksine onun üzerine titremeli ve onu bizden koparmak isteyenler veya o sıfatın bize verdiği hakları ve özgürlükleri görmezden gelenler olduğunda tüm gücümüzle ona sahip çıkmalıyız. Biz Başepiskopos Aram’ın Zaman gazetesinde okumuş olduğumuz sözleri o anlamda söylememiş olduğundan kuşku duymuyoruz, çünkü onun da bugün kiliselerimizde eğer dini özgürlüğümüzü kullanabiliyorsak, eğer okullarımızda dilimizi ve dinimizi öğretebiliyorsak, eğer Ermenice gazete yayınlayabiliyor ve Ermenice tiyatro sahneleyebiliyorsak, anadilimizde kültürel etkinlikler düzenleyebiliyorsak ve daha bunun gibi birçok şeyi gerçekleştirebiliyorsak, bunların hepsini “azınlık” olarak kabul edilmiş olduğumuz için yapabildiğimizi gayet iyi bildiğinden kuşkumuz yok. Bize sorulduğunda, her zaman söylemiş olduğumuz gibi, biz “azınlık” kelimesini bir onur ve ayrıcalık olarak kabul ettiğimizi söyleriz. “Azınlık” kelimesini reddetmenin bugün anadilimiz, kültürümüz ve dinimiz üzerindeki haklarımızı reddetmekle eşdeğer olduğunu söyleriz. Diğer etnik topluluklar azınlık olarak kabul edilebilmek için büyük bir mücadele verirken hangi bilinçli Ermeni kalkıp da bu hakları reddedebilir?
Bir de şu noktanın altını çizmek gerekiyor. Eğer biz orada burada “azınlık” kelimesinden rahatsız olduğumuzu söyleyip durursak, vicdanlı ve iyi niyetli vatandaşlar da bizim için o sıfatı kullanmaktan çekinecekler, onu kullandıklarında bizleri yaralayacaklarından korkacaklar ve o kelimenin bize göre barındırdığı geniş içeriği görmezden geleceklerdir.
Biz bu toprağın çocuklarıyız, evet elbette öyleyiz, fakat biz azınlığız.
R.H.
MARMARA (2 Aralık 2011)
Yorumlar kapatıldı.