Reha Muhtar
Duygusal patlama bitti…
Gerçek yeniden dirildi…
Hrant Dink’in, altı delik ayakkabısı, üç mermi deliği yemiş vücuduyla yerde uzanmış halinin yarattığı, duygusal patlama sona erdi…
Gerçek yeniden dirildi…
50’li yaşlarında yediği ölüm tehditlerine rağmen ülkesini terketmemiş ve bir suikaste kurban gitmiş bir Ermeni vatandaşa, ölürken yalnız olmadığını anlatmak için söylenmiş bir “Hepimiz Ermeniyiz” sloganı atanların yüzüne çarpıldı…
Açıklamalar, suratların tam ortasına patlatılırcasına yapıldı:
“Ne demek Ermeniyiz… Hepimiz Türküz…”
Cenaze boyu sloganı atanlar bir anda irkildiler…
Çünkü duygusal patlama bitti…
Gerçek yeniden dirildi…
“Ne demek Ermeniyiz… Hepimiz Türküz…”
Oh… Oh… İyi oldu hatırlattığınız…
Söylemeseniz yüzbin insan hala kendisini Ermeni sanacaktı…
Ne muhteşem bir hatırlatma!..
Ne inanılmaz bir gaf ve hata!..
***
Bizi bu topraklarda bağımsız ve özgür yaşatan 84 yıl önceki bir anlaşmayı bile bilmeden, konuşmak, ahkam kesmek ne acı?..
Türkiye’de Türk vatandaşı Ermeniler yaşar beyler…
Türkiye’de Türk vatandaşı olan Museviler yaşar beyler…
Türkiye’de Türk vatandaşı olan Rumlar yaşar beyler…
Bunlar bizimle aynı vatandaşlık bağına sahiptirler…
Ama Türk değillerdir…
Rumdurlar…
Ermenidirler…
Musevidirler…
O Musevilerin, o Ermenilerin, o Rumların yaşama, kültürünü yaşatma, cemaat halinde Türkiye’de hayatını idame ettirme hakkı Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin garantisi altındadır…
Yani neymiş…
Bu bizim sorumluluğumuzdaymış…
Kim imzalamış, bizim adımıza bu sorumluluğu…
Mustafa Kemal adına İsmet İnönü…
Nerede?..
84 yıl önce Lozan’da, Temmuz’un 24’ünde…
***
Bu ülkenin Türk insanı, Atatürk’ün vasiyetiyle kendi koruması ve garantisi altına alınmış bir Ermeni vatandaşının, öldürülmesine “Hepimiz Ermeniyiz” diyecek kadar, “Türk’e yakışan, yurtsever ve insani” bir tepki göstermeyecek de ne gösterecek?..
Ben Türk’üm…
Babamın Kerkük’ten geldiği kadar…
Annemin Trabzon’dan geldiği kadar Türk’üm…
Hepinizden daha fazla Türk’üm…
Bana maval okumayın!..
Onun için, Hrant’ın hayatını koruyamadığım için ondan ve ailesinden özür diliyorum…
Bana Atatürk tarafından verilen bu vasiyeti tutamadığım için, bu suikaste bütün hücrelerimle karşı çıkıyorum…
Sizden çok daha fazla Türk gibi, Atatürk gibi düşündüğüm için, bütün varlığımla “hepimiz Hrant’ız” diye bağıranları destekliyorum…
***
“Hepimiz Hrant’ız” demek, ya da “Hepimiz Ermeniyiz” diye slogan atmak, Türklüğü unutup, Ermeni’leşmek anlamına gelmiyor…
Türk insanının kendisine emanet edilmiş bir insanı koruyamamış olmanın hüznünü ve özrünü içeriyor…
Farklı dini, farklı dili, farklı kültürüyle senin ülkende senin vatandaşın olarak yaşayan bir insana, yapılan suikastin “kendisine yapılmış bir suikast olduğunun bilincine vardığını” gösteriyor…
Mehmetçik’le Hrant’ın bir farkının olmadığını anlamış olduğunu gösteriyor…
Onun için yüzbin insan “Sana sıkılan kurşunlar bana da sıkıldı” diye bağırıyor…
Bir insanlık ayıbına karşı onun için gerçek bir Türk gibi, “Hepimiz Hrant’ız… Hepimiz Ermeni’yiz…” demekten bir kompleks duymuyor…
***
Atatürk’ün bana vasiyeti, bu memleketteki Musevileri, Rumları, Ermenileri mutlu bir şekilde yaşatmak, Kürtlerle kardeşçe yaşamaktır…
Bir Türk olarak bana vasiyet edilen budur…
Bunu gerçekleştiremediğim için Hrant’tan özür dilerim…
O cenazadeki onbinler, Bir Türk’ün “Hepimiz Hrant’ız… Hepimiz Ermeni’yiz…” diyebilecek kadar vakur olduğunu gösteren yurtseverlerdir…
Onlar Türklerin Ermeni’leştiğini değil, insan olduğunu göstermektedir…
İnsanlığa karşı işlenen suçlara karşı durduklarını ispat etmektedir…
Kimse Atatürk’ü öne sürüp, yine aba altından sopalı terör yaratmaya çalışmasın…
Atatürk’ün Türkiye’si cenazedeki kalabalıktır…
Yorumlar kapatıldı.