Doğan Hızlan
ARA GÜLER’in Galatasaray’daki Fotoğrafevi’nde ‘Ara’dan Yetmiş Yedi Yıl Geçti’ sergisini gezdim.
Fotoğrafın büyük adı Ara Güler’in 77. yaş gününde, 16 Ağustos’ta açılan sergide, onun siyah-beyaz başyapıtlarını görebilirsiniz.
Ara Güler’in davetiyede yer alan görüşü, bir sanatçı alçakgönüllüğünün de göstergesidir:
‘İnsan hayatında 100 fotoğraf çekse, çok büyük fotoğrafçı sayılmalıdır. Bir fotoğrafçıdan geriye 100 fotoğraf kalması, çok büyük bir şeydir. Bir romancı için de böyledir. Hugo’dan geriye ne kalmıştır? Cervantes sadece bir roman mı yazmıştır, ama sadece Don Kişot kalmıştır. Ben 20-30 fotoğrafla insanların akıllarında kalırsam kendimi büyük bir iş yapmış sayarım.’
Ara Güler için bir de kitap hazırlanmakta. Bir hafta sonra okura ulaşacak kitabın içinde bir önsöz, Ara’nın fotoğraf hakkında söyledikleri, siyah-beyaz ve renkli fotoğraflarından seçmeler yer alacak.
* * *
ARA GÜLER’in fotoğrafçılığı üzerine yazmak sanırım bilineni yinelemektir.
Dünyada ve Türkiye’de onun ustalığı üzerine yüzlerce yazı çıkmıştır.
Ben serginin bir izleyicisi ve Ara Güler hayranı olarak, onun bu seçmeleri üzerine izlenimlerini iletmek istiyorum.
Siyah-beyaz fotoğrafların o etkileyici gücünü pek az kişi onun kadar kullanabilmiştir.
İnsan öğesi onun fotoğraflarında daima, bütün doğallığıyla, izleyicide uyandırdığı serüven çağrışımlarıyla önem kazanır.
‘Ara’dan Yetmiş Yedi Yıl Geçti’ sergisini gezerken, insanların hüzünlü yüzleri dikkatimi çekti. O yüzlerin anlattıklarıyla bir öykü kurabilirsiniz. Çünkü o, fotoğraflarla öykü yazar.
Fotoğraflarına bakarken, insanların hepsinin ait olduğu dünyaların panoramasını yansıttıkları kanısındayım. İşçiler, balıkçılar, sokaklarda ekmeğini bekleyenler, bir şehrin küçük insanları.
Hiçbir zaman onun fotoğraflarında bir şehrin sahte şaşaasına rastlamadım.
Önceden tasarlanmış yapay fotoğraf görmedim.
Kış, yaz, deniz kenarı, güneşin batışı da, doğuşu da, bir insanın yüzüne yansıdığı ölçüde beni etkilemiştir. Ara Güler’in fotoğraflarındaki sanatın gizi budur.
Sergi salonuna girdiğimde, bir iki fotoğrafa bakarken şunu düşündüm: Ben çoğunu gördüm ama bu fotoğraflar bende yeniden görme duygusunu yaratıyor. Neden?
Yeniden bir ayrıntısını, o fotoğrafın bir başka yanını keşfettiğim için; yeniden insan üzerine düşünme gereğini duyduğum için; fotoğrafın belgesel yanının, her zaman size değişen yargılara varma özgürlüğünü verdiği için.
* * *
ARA GÜLER’in ‘Ara’dan Yetmiş Yedi Yıl Geçti’ sergisini gezin, insanları, yaşadığınız şehri, ülkeyi elbette bütün dünyayı onlarla keşfedin.
Yorumlar kapatıldı.