Amerika’nın
önde gelen gazeteleri Türkiye’yi “20. yüzyılın
soykırımcı ülkeleri”
listesinin başına koyabilir… Kendi ülkelerindeki “gay”
klüplerinde,
erkek ve kadın striptiz klüplerinde ve hatta
üniversitelerinde neler
olduğunu, uyuşturucu ve seks ticaretini, aynı şekilde Avrupa
ülkelerinde olanları önemsemez de Türkiye’de “Rus kadın
pazarları”
olduğunu önemle yazabilir.
Amerikan dizileri Türkler’i terörist olarak
gösterebilir (ki bunların hepsini yapıyorlar)…
Bazı Avrupa ülkelerinde “kendi toplumunu, tarihini
kötüleyen Türkler’e” ödül yağdırılmasında da
anlaşılmaz bir şey yoktur.
Düşmanları
ya da intikam almak isteyenleri yıllardır köşe bucak dolaşıp
propagandalarını yaparken köşesinde oturan, kendini bir
türlü
anlatamayan ve şimdi de ehil olmayan ellerde “rüzgâra
kapılmış yaprak
gibi” savrulan bir ülkeye revadır bunlar aslında…
Hiçbiri beni
şaşırtmıyor. Beni ve muhtemelen çoğunuzu şaşırtan, kanımızı
donduran;
ödül veya “sadece isim duyurmak, adam yerine konmak” uğruna
kendi
insanının ona ihaneti…
Onu aşağılaması… Ne zaman kendisine
bir mikrofon uzatılsa ağzını doldurarak ve tükrükler
saçarak kendi
aşağılık kompleksinden gelme büyük bir keyifle, yaşadığı
topraklan ve
insanlarını yerden yere vurması… Bunu gerçekten öyle
büyük bir
keyifle yapıyorlar ki siz de hemen o an tükürme ihtiyacı
hissediyorsunuz. Ancak, senelerce inceleme yapmış uzman
tarihçilerin
konuşabileceği, millî mesele haline gelmiş bir konuda romancı
(yüzde
yüz emin şekilde) konuştuğu zaman ne hatalar yapabileceğini
gördük.
Sonradan kendisi de “belki o kadar değildir de bu kadardır” şeklinde
ilmî(!) düzeltmeler yapmak zorunda kaldı.
Bununla birlikte “şimdi Avrupa’dan ödül gelir” diyenler
haklı çıktı, ödül Almanya’dan uçarak yetişti.
Eh
tabiî bu ödül aşkı bulaşıcıdır bazıları için…
Demek cahil cesareti
gösterenlere ödül veriliyor o zaman ne yapalım; “madem
ki bu konuda biz
de cahiliz, aynı cesareti biz de gösterelim, ne zararı var” değil
mi?
Sen göle mayayı çal da ya tutarsa… O nedenle Orhan
Pamuk’tan sonra yeni edebiyatçılar çıktı sahneye, ha
gayret!
Arkası geliyor arkadaşlar… Benzerlerini daha çook
görebiliriz… Kulak asmayın “ödül bekleyen tarih
cahilleridir” onlar…
“Türkiye’de kimse Pamuk’un edebi değerinden kuşkuya
düşmez” miş…
Keşke bir anket yapsa bunu söyleyenler. Sonuçtan
öyle eminim ki… Biz edebiyattan Almanya kadar anlamıyoruz ağam!
Yorumlar kapatıldı.