Ermenilerin davası asılsızdır

İsmail Yağcı

Asılsız Ermeni soykırımı iddiaları konusunda hükumetin, müşterek tarihçilerin konuyu incelemesi teklifini, Ermenistan başbakanı sebepsiz olarak reddetmiştir.

Bu son olay gösteriyor ki, Ermenilerin asıl maksadı Soykırım olup olmadığı değildir.

Bilime dayandırmaya korktukları yalanlarına siyasi destek aramaktalar.

Batı dünyası da, sırf Türkiye’yi köşeye sıkıştırmak için bu yalanlara destek vermekte.

Terörle başlayıp sahte heykeller dikmeyle devam eden iftiraların ardından, şimdilerde tazminat taleplerini gevelemeye başladılar.

Devletimiz bu konuda ciddi adımlar atmaya başladı. Bu çalışmalar giderek hızlı ve kararlı bir hal alacaktır.

İngilizlerin ısmarlama yazdırdığı ‘Mavi Kitap’ın yazarı Arnold Toynbee, 1967’de kitabının propaganda maksatlı ve asılsız olduğunu itiraf etmiştir.

Toynbee, ‘Türklerin Ermenilere soykırım yapmadığını, tehcir yani göç ettirmenin temelinde ise memleketin güvenliğinin sağlanmasının yattığını söylemiş ve yazmıştır.

Halen Türk vatandaşı olan Ermeni vatandaşlarımızın, bunca senedir devletimize bir zarar ve ihanetleri görülmemiştir.

Ancak dış kaynaklı Daşnak ve Hınçak örgütlerinin zorladığı bu yalancı balonlara, Batı devletlerinin alet olması kendilerini yüceltmez, bilakis alçaltır.

1821’de patlak veren Mora’daki Patras Rum isyanından cesaret alan bazı ihtilalci Ermeniler, Osmanlı vatandaşı masum Ermenileri, ölümle tehdit ederek kavganın içine çektiler.

İhtilale katılmayı reddeden yerli Ermenileri pusularla öldürüp; suçu Osmanlının üstüne attılar.

Fatih’in İstanbul’u fethinden sonra, Osmanlı devletinde hep korunan ve gözetilen Ermeniler, Rusların tahrikiyle, 1828-1829 Osmanlı-Rus harbinde, velinimetlerine ihanet ettiler.

1877-1878 Osmanlı-Rus harbinde, Ruslar hesabına ve Osmanlı aleyhinde casusluk yaparak binlerce Türk’ü öldürttüler.

1911-1913 Balkan Savaşlarında Bulgarlarla el ele vererek, onların Çatalca’ya kadar gelmesine, binlerce Türk’ün de ölümüne sebep oldular.

1914-1917 tarihleri arasında bütün cephelerde Ermeniler, müstevlilere yardım için yarıştılar.

Görülüyor ki yüz seneye yakın bir zaman aralığında, İhtilalci Ermeniler, Osmanlı’ya hep ihanet etmiştir. Bunlara yasal olarak verilecek karşılık elbette ölüm cezası idi.

Osmanlı devleti hainlere yardımcı olanlara ölüm cezası vermediği gibi sadece savaş bölgesinin dışına çıkartılması, yani Tehcir emri vermiştir. Burada tehciri emredenler değil esas suçlular Ermenileri ihanete zorlayanlardır.