Dr. Hüsnü Mahalli
Kısa bir aradan sonra ‘İsa’nın Çilesi’ veya acıları filmi Türkiye’de de gösterime girdi. Tüm dünyada olduğu gibi film Türkiye’de de tartışmalara neden oldu.
Ancak Türkiye’deki tartışmalar biraz farklıydı!
İlk tartışma daha film Türkiye’ye gelmeden Kanal 7’de İskele Sancak programında başladı.
Yahudi ve Hıristiyan konuşmacılar filmde yer alan bilgi ve görüntülerle ilgili olarak tartışırken (kavga edereken) Müslüman konuşmacılar ‘çarmıha gerilen kişinin İsa olmadığını’ savunmaya başladılar.
Din uzmanı olarak da bilinen bu kişiler bir anlamda Hıristiyanlara ‘bildikleriniz doğru değil’ derken, Yahudiler de ‘ne üzülüyorsunuz, İsa’yı siz öldürmediniz’ gibilerinden teselli ediyorlardı.
Oysa çarmıha gerilen kişi ister İsa olsun ister bir başkası onun o şekilde öldürülmesinden Yahudileri sorumlu tutmuştu Hıristiyan Mel Gibson!!
Ayrıca Hıristiyanlığın temel inanç öğelerinden biri olarak İsa’nın son 12 saati ile ilgili olarak müslümanların taraf olmasının da bir anlamının olduğunu sanmıyorum.
Eğer öyle olacaksa demek ki biz müslümanlar olarak Yahudilerden yana Hıristiyanlara karşıyız.
Kaldı ki; Yahudiler bile çarmıha gerilen İsa değildir demiyorlar, ama onu biz öldürmedik diyorlar.
İşte böyle bir garip tartışmadır gidiyor.
Oysa buna benzer bir tartışma hiç bir müslüman ülkesinde yaşanmamaktadır.
Belki de Amerikanın istediği ‘ılımlı islamın gereğidir’ bu diye düşünüyorum.
Çünkü ikinci kez geçen perşembe akşamı İskele Sancak’ta bir kez daha tartışılmaya açılan konu ile ilgili olarak bir çok gazetede onlarca makale yazıldı, yazılıyor.
Olaya islami açıdan yaklaşma bilgi ve birikimine sahip olmayanlar bu kez filmi ‘sanatsal’ olarak eleştirmeye yeltendiler. Meğer film sanatla ilgisi yokmuş ve ilkel şiddet sahneleri ile doluymuş…
Şimdi onlara soruyorum:
Şimdiye kadar seyrettikleri Amerikan filmlerinin yüzde 90’ı ilkel şiddet, sapıklılk, terör ve benzeri sahnelerle dolu değil miydi!!
İsrail’i ve Yahudileri savunacaklarsa bunu cesurce ve açık bir şekilde ama bilimsel ve insani değerler çerçevesinde yapmalıdırlar…
Redikal’da yayınlanan bir makaleden şu cümleye bakın:
‘Osmanlıyı arkadan hançerlediği için ulusça sempati duymadığımız malum Arap kökenli Filistinlileri yıllardır sorgusuz sualsiz desteklememizin ardında, karşı tarafın Yahudi olmasının yarattığı ezber de yatıyor olabilir’…
Müthiş ve kendi çapında zekice bir yaklaşım.
‘Araplardan nefret etmesi gereken Türkler’ filmden dolayı ‘Yahudilere tepki göstrememelidirler.’
Üstelik çarmıha gerilen ne Türk ne de müslümandır…
Her gün sokaklarda öldürülen Filistinliler ise Türkleri hiç ilgilendirmemelidir!
Buna benzer birçok makale ve değerlendirmeye rastladım…
Polemik olmasın diye yazarların adlarını özellikle vermiyorum.
Ama Redikal’deki yazarın şu cümlesini de aktarmadan edemiyorum:
‘Ülkemizde anti-semitizim yoktur diye rahavete kapılmak yerine bu iğrenç ırkçılık türünün açık ve gizli biçimlerine karşı uyanık olmak daha akıllıca olacak.’
Anlaşılan yazar, filmden dolayı Türklerin anti-semitist olma endişesini taşıyor…
Oysa yazarın bilmediği bir gerçek daha vardı:
Araplar da Sami ırkındandırlar!..
Yani anti-semitist olması korkulan Türkler eğer Yahudilerden nefret edeceklerse, aynı zamanda Müslüman olan Araplardan da nefret etmelidirler!!
Oysa bakın Amerikanın ve dünyanın en ünlü sözlüğü olan Webster sözlüğünün son baskısının 96. sahifesinda anti-semitizm kelimesinin karşılığı nasıl veriliyor:
‘Anti-semitizm: dinsel ve etnik azınlık olarak Yahudilere karşı bir düşmanlıktır. Anti-semitist kişi: İsrail devletine düşman olanlarla dayanışma içinde olan ve aynı zamanda Siyonizm karşıtı olan kişidir.’
İnanılmaz bir şey!
Sözlük, İsrail’i düpedüz ve küstahça Siyonist ve ırkıçı bir devlet olarak tanımlamakta ve ona karşı hiç kimsenin karşı gelemeyeceğini söylemektedir.
Bunu söyleyen bir sözlük değil, sözlüğün yayınlandığı ülkedir.
Yani Gorge W. Şaron’un ülkesi Amerika ve onun müslümanlara karşı Haçlı Seferini ilan eden zekası kıt başkanı George W. Bush’tur…
Yorumlar kapatıldı.