20. yy.’ın birinci yarısına kadar tarih bilimi düzensiz, hedefi belirsiz şekilde gelişti. Hernekadar farklı yüzyıllarda büyük tarihçi ve tarih bilimcileri (M. Horenatsi, M. Çamçyan, A. Karakaşyan, M. Ormanyan, N. Atonts, Leo, H. Manantyan) önemli eserler verdilerse de, bu çalışmalar yönlendirilmedi ve devlet tarafından himaye edilmedi.
Ermenistan’da sovyet düzeninin kurulmasından sonra, tarih bilimi devlet himayesine alındı. 1943 Kasım’ında, Büyük Anayurt savaşının ağır günlerinde kurulan Ermenistan Bilimler Akademisi ve nezdindeki Tarih Enstitüsü başlıbaşına bir kurum oldu. Kurulduğu günden itibaren tarih biliminin gelişme ve kadroların hazırlanma merkezi oldu. Ermenistan Bilkimler Akademisi tarih enstitüsü’nden Knel Grigoryan’ın yeni basılan kitapçığı, enstitünün 60 yıllık çalışmalarını belgeliyor.
Yazar bölüm bölüm ermeni tarihçilerin yaptıkları çalışmaları anlatıyor, ve anılan bu çabalar olmasaydı, ermeni tarihinin bütüncül ve çok yönlü incelenemiyeceğini vurguluyor. Bu anlamda yaptıkları bilimsel çalışmalardan ötürü, tarih bilimcilerine ( M. Nersisyan, S. Yeremyan, K. Kafadaryan, M. Hasratyan, P. Arakelyan, L. Haçikyan, K. Diratsyan, Aş. Hovannisyan, K. Sargsyan, Ts. Ağayan ve diğerlerini) yönelik övücü sözler de yer alıyor yapıtta.
Tarih Enstitüsü’nün bilim çalışanlarının hummalı ve özverili çalışmaları sonucu, abidevi bir eser olan, 8 ciltlik Ermeni halk Tarihi yaratıldı. Tarih Ens. çalışanlarının onlarca yıl, diğer sovyet cumhuriyetleri ve yurtdışından uzmanlarla bilimsel bağlarını koruduklarını vurgulayan kitapcığın yazarı, enstitü çalışanlarının şu anda öncelikle, 4 ciltlik “Ermeni tarihi” adlı yapıt üzerinde çalıştıklarını yazıyor.
Armen Karabetyan, Tarih Bilimleri Adayı
Yorumlar kapatıldı.