11 Eylül sabahı saat 9 öncesine kadar John Simonyan Dünya Ticaret Merkezinin DTM ikinci binanın 30’uncu katında çalışıyordu.
Bir sigorta şirketinin danışmanlığını yapan John Simonyan “AZG” gazetesine şunları sçylüyordu. “Sabah saat 8’de ofise ulaştım. Her zamanki gibi gazeteleri okumaya koyuldum. Güçlü bir darbe sesi işittim. Fakat ne olduğunu anlayamadım. Pencereden dışarıya baktığımda insanların DTM’in birinci binasından telaşla kaçtıklarını gördüm. Eve telefon ettim ve eşime birşeylerin olduğunu söyledim. Daha sonra merdivenlerden 30 kat aşağı indim. O sıralar panik yoktu. Halk binanın tepesinde dumanların çıktığını görüyordu. Fakat bunun neden kaynaklandığını bilmiyordu. Aşağıdan tehlikenin birinci binada olduğu ikinci binada çalışanların ofislerine geri dönebileceği duyuruldu. Ofise dönmedim ve ikinci patlamayı duyduktan sonra hemen oradan uzaklaşmaya çalıştım. Uçağı görmedim, sadece şarptığını duydum. Manhatten’ın Çin mahallesine ulaştığımda üçüncü uşağın da Washington’daki Pentagon’a düştüğünü duydum. Böylece, yürüyerek DTM’den Surp Vardan Kilisesine ulaştığımda, 110 katlı iki bina da çökmüştü. DTM’de kaç Ermeni çalışıyordu, 10-20 bilemiyorum. Yakından sadece birini tanıyordum”.
New-York’taki Ermeni Apostolik Surp Vardan Kilisesinde DTM enkazının altında kalan 7 Ermeni’nin isim ve resimlerini gördüm. Bu korkunç terör sonucunda çlen ya da kaybolan Ermeni soydaşlarımızın sayısının daha da artmasından endişe ediliyor.
Saatten saate ölen ya da kaybolanların isimleri artıyor. Son verilere göre, ölü sayısı 80 ülkeden 6.966 olarak beliriyordu. Manhatten sokaklarında kayıp insanların güler yüzlü resimleri yer alıyor. Ama herkes bunların öldüklerinden emin.
Ermeni asıllı Karl Bedicyan’da binlerce kurbanlar gibi DTM yıkıntıları arasında kaldı. Bir yıl önce evlenmiş olan Karl, 35 yaşında ve Brooklyn’linliydi. o, birkaç yüz kadar itfaiyecilerle birlikte ilk yardıma koşanlardandı. Kahraman olarak anılmaktadır.
Aram İskantaryan’ı son kez DTM’nin birinci binasında 101’inci katında görmüşler. Onun hakkında şimdilik fazla bilgi bulunmamaktadır.
Karo Voskeriçyan New-York’luydu. 6, 8 ve 12 yaşlarında çocukların babasıydı.
Alisa Basmacıyan’ı son kez DTM’nin birinci binasının 101’inci katında görmüşler. Surp Vardan Kilisesindeki resminden başka bir bilgi bulunmuyor.
Bedros Martikyan hakkındaki bilgiler de maalesef çok az. Princeton’da New-Jersey’de yaşamaktaydı.
41 yaşındaki John Ayskyan DTM’de “Countor Fitcgerald” kuruluşunda çalışıyordu. Onun cesedi terör eyleminden üç gün sonra bulundu. Onu tanıyanlar, John’un çok iyi bir insan, eşine ve iki çocuğu Bedros ve Caroline adanmış bir şahsiyet olarak tanımlıyorlar.
Steven Ciorcetti’nin kimliğine de ulaşamadım. Onun New-York’lu 5 ve 10 yaşlarında iki çocuk babası olduğu, Armine adlı bir Ermeni’nin kocası olduğu bilinenler arasında.
“Armenian Reporter” adlı haftalık gazetenin son sayısında Paul Martikyan adlı kayıp bir Ermeni’den bahsetmektedir. Verilen bilgide Paul’un Manhatten’da yaşadığı ve bu yakınlarda evlediği, uçağın binaya çarptığı sıralarda Paul’ün DTM’deki “Dünyanın Pencereleri” adlı restaurana kahvaltı için davet edildiği bildirilmektedir.
Tatul Hakobyan-New-York
Yorumlar kapatıldı.