İçeriğe geçmek için "Enter"a basın

1915’ten bir yüzyıl geçti. Ermeni halkı yine kültürel bir soykırımla karşı karşıya – Ermenistan Kamu Radyosu

1915’ten bir yüzyıl geçti. Ermeni halkı yine kültürel bir soykırımla karşı karşıya

Her yıl 24 Nisan’da olduğu gibi bu yıl da Ermeni halkı Ermeni Soykırımı kurbanlarını anacak.

Ancak 2021’de Ermeni halkı, Türkiye’nin Ermenilere kültürel soykırım yapmaya başladığı soykırım sonrası döneme geri dönmüş gibi görünen koşullarda 1.5 milyon kurbanının kaybını, vatanını kaybetmesini anıyor.

2020 sonbaharında Azerbaycan’ın Artsakh’a Türkiye’nin desteğiyle açtığı savaştan sonra tarih tekerrür ediyor gibi görünüyor. Azerbaycan, savaşın bir sonucu olarak kontrolü altındaki topraklardaki Ermeni kültürel ve tarihi mirasını tahrip ediyor ve kutsallığını yok ediyor.

Bu, Ermeniler arasında, 2020’deki tehcirden sonra, Türkiye’nin 1915 soykırımından bu yana sürdürdüğü Ermeni mirasını yok etme politikasının aynısını izleyeceğine dair haklı temellere dayanan bir korku uyandırıyor.

Soykırımı takip eden yıllarda Ermeni halkının tarihi anavatanında ve Türkiye’nin diğer şehirlerinde Ermeni halkının izlerini silme politikası sistematik olarak uygulanmıştır.

Çeşitli yapıların gerçek bulma çalışmalarını birleştirdiğinde, Soykırımdan önce Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Ermeni halkının, özellikle Batı Ermenistan’daki 4.600’den fazla kilisesi, manastır, okul, mezarlık ve hastaneye sahip olduğu ortaya çıkıyor. Çoğu, 2.000’den fazla ibadet yeriydi. Bu tarihi ve kültürel anıtların çoğu, Türkiye’nin 100 yıllık hedefli politikası sonucunda ya tahrip edildi ya da onarılamayacak şekilde hasar gördü.

Ermeni kiliseleri ve manastırları kasıtlı olarak tahrip edildi veya kişilere teslim edildi, yerleşim yerlerinden uzaktaki kiliseler zamanın ve doğanın kaprislerine terk edildi (1, 2) ve bazıları başka amaçlar için bitmiş binalar olarak kullanıldı: ahırlar, kütüphaneler, müzeler. ama daha çok camiye dönüştüler.(1, 2, 3, 4, 5).

Hazine avcıları, Ermeni mirasının yok edilmesinde devlete paha biçilmez hizmet vermişlerdir. “Ermenilerin gizli altınlarını bulmaya” kafayı takmış hazine avcıları, Ermeni kiliselerini, mezarlıklarını ve hatta Ermenilerin on yıllardır bıraktığı evleri geri dönülemez bir şekilde tahrip ettiler (1,2).

Geçtiğimiz on yıl içinde Türk inkarına rağmen Türkiye, sistematik Ermeniliği inkar edilemez olan bir veya iki dini öneme sahip bir veya iki kurumu kısmen restore ederek, Azınlıkların korunmasına devlet düzeyinde özen gösteriliyor yanılsamasını yarattı.

Buna bir örnek, Van Gölü’nün Akdamar Adası’ndaki Surp Khaç Ermeni Kilisesi’dir ve restorasyonu aslında siyasi ve propaganda amaçlıdır ve amaçlarından biri 1000 kilisenin yıkımını örtbas etmektir.

Ve gerçek, Ermeni mirasının yok edilmesinin bugün de devam ettiği ve bu açıkça 1923 Lozan Anlaşmasını ihlal ediyor. Türkiye’yi azınlıkların dini ve kültürel miras alanlarını korumak ve yenilemek zorunda bırakmaktadır. Türkiye’de son on yılda Muş ve Malatya’daki Ermeni mahalleleri tahrip edilmiş, ayakta veya yarı yıkılmış Ermeni kiliseleri satışa çıkarılmıştır (1).

Soykırımdan 106 yıl sonra 24 Nisan, Ermenileri bir asır önce Türkiye’de başlayan ve 21. yüzyılda Türk-Azeri ittifakının sürdürdüğü Ermeni karşıtı politika arasında paralellik kurmaya zorlayan Türkiye’nin politikasıdır.

Azerbaycan, Türkiye örneğini izleyerek aynı sistematik politikayı benimsemiştir. Türkiye ile hemen hemen aynı araç takımı kullanılmaktadır. Ermeni olan her şey ya tamamen tahrip edilmiş ya da duvarlardan silinmiş ve Ermenice yazıtlar diğer etnik-dini grupların malı olarak sunulmuştur.

Savaştan sadece birkaç ay sonra, devlet liderliğinin doğrudan katılımıyla bu tür birçok vaka rapor edildi. Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev bu konuda başı çekiyor.

Mart ayında, Dağlık Karabağ’ın işgal altındaki Hadrut bölgesindeki Tsakuri köyünde bulunan 12. yüzyıl Surp Astvatsatsin Ermeni Kilisesi’ni ziyaret ederek, Afgan olduğunu ve üzerindeki 12. yüzyıl Ermenice yazıtlarının Ermeniler tarafından tahrif edildiğini ilan etti. Artsakh’ın en önemli tüm dini yapıları konusunda Ermeni mirasına el koyma politikası izlenmektedir.

Ve nispeten yeni ve çok bilinmeyen kiliseler tamamen yok ediliyor. Azerbaycan Silahlı Kuvvetlerinin kontrolüne giren Cabrail’deki İngiliz BBC tarafından gizemli bir şekilde ortadan kaybolduğu bildirilen Meryem Ana Kilisesi bunun canlı bir örneğidir.

İngiliz gazeteci, Ermeni kilisesinin yerini bulmakta zorlandı, çünkü kilise yokmuş gibi Azerbaycan güçleri tarafından yıkıldı. Aynı şekilde 2005-2006’da Azeri yetkililer iz bırakmadan Culfa’nın ortaçağ Ermeni haçkarlarını imha ettiler.

Savaştan bu yana sadece 6 ay geçti, ancak sosyal ağlarda yayılan pek çok video var, burada Azerbaycan askerleri cezasızlıkla cesaretlendiriliyor, Ermeni mezarlıklarını, evlerini, kiliselerini, ikonaları büyük bir kahramanlık olarak göstererek, coşkuyla yıkıyorlar, ezip geçiyorlar.

Ancak görünen o ki Azerbaycan, devletin teşvik ettiği bu politikada Türkiye’yi geçmeye karar verdi. Türkiye’nin 100 yılda Ermeni izini ortadan kaldırmak için yaptığı her şeyi Azerbaycan çok daha kısa sürede yapmak istiyor.

Muhtemelen bu hedefli politikanın net bir amacı vardır, Ermeni halkının tarihi vatanının bu kısmından Ermeni izini olabildiğince ortadan kaldırmak.

Rafael Sahakyan
Anahit Veziryan


Ermenistan Kamu Radyosu

Yorumlar kapatıldı.