Mesih’in doğuşu ve belirişi mübarektir.
Mutlu Noeller.
Ermeni Apostolik Kilisesi, 6 Ocak’ta İsa Mesih’in doğumu ile Rabbin zuhur etmesi bayramını kutlar.
6 Ocak’ta tüm Ermeni kiliselerinde patarak, yani ayini yapılmakta, daha sonra, İsa Mesih’in vaftizini sembolize eden, su kutsanma töreni, halk arasında daha yaygın bilindiği şekilde, haçın suya atıldığı kutlama, gerçekleştirilmektedir.
Ayin esnasında suya kutsal müron yağı damlatılmakta, geleneğe göre halk bu suyu hastalıklarına tedavi olarak evlerine götürmektedir.
Ruhaniler, İsa Mesih’in kutsal doğumunu müjdelemek üzere, müminlerin evlerini ziyaret ederler.
Bu gelenek aynı zamanda ev kutsama geleneğine de başlangıç teşkil etmektedir.
Mesih doğdu ve zuhur etti, size bize büyük müjde.
Ermeniler Noeli Surb Dsınunt, yani kutlu doğum olarak adlandırır ve 6 Ocak tarihinde kutlarlar.
Surb Dsınund yortusuna hazırlık Ermeni Kilisesi’nde 7 hafta sürer ve bu hazırlık dönemine Hisnak, yani elli günlük dönem adı verilir.
Hisnak’ın 1., 4. ve 7. haftalarında kilise üyelerine vejetaryen perhiz salık verilir.
Her Cumartesi günbatımında dualar ve ilahiler eşliğinde, mor renkli yeni bir mum yakılır.
Noel yortusuna hazırlık dönemi içerisinde gerçekleşen yılbaşı gecesi, ailece birlikte geçirilir.
Kilisede yılsonu şükran duasına gidilir ve akşam aile üyeleri, akraba ve dostlarla bir araya gelinir.
Cırakaluyts denilen Surb Dsınund arifesinde, 5 Ocak’ta, 7 mor mum bir arada yakılır.
Kiliselerde günbatımına doğru başlayan ayinden sonra aileler yılbaşı gecesinde olduğu gibi, toplanır.
6 Ocak Noel, yani Surb Dsınund günü kiliselerde düzenlenen ayine katılır, daha sonra, akşam geç vakitlere kadar, yakın ve uzak akrabalar ziyaret edilir.
Gün bayramlaşmayla geçer.
Noel’in 2. Günü olan 7 Ocak’ta, mezarlık ziyaretleri yapılır.
Aileler, ölmüşlerinin ruhlarına dua okur ve yakınlarının mezarını ziyaret eder.
Roma İmparatorluğu’nda, IV. yüzyılda serbest bırakılan Hıristiyanlığın en büyük hedeflerinden biri, putperestlik geleneklerinin ve izlerinin yok edilmesi, mümkün değilse dönüştürülmesi ve Hıristiyanlaştırılması işiydi.
İmparator Aurelian’ın 274 yılında başlattığı, yenilmez güneşin doğum bayramı, 25 Aralık’ta Roma şehrinde etkin bir şekilde kutlanıyordu.
Şenlikler Hıristiyan’lara da cazip gelmekteydi ve Kilise, onların katılımını engellemek yerine, İncil’de kurtarıcı İsa Mesih’in, hakiki barış ve adalet güneşi olarak adlandırıldığından faydalanıp, Kutsal İncil’in öğretileri ile de destekleyerek, 6 Ocak’ta kutlanan Teofani bayramını ikiye bölüp, İsa’nın doğumunu 25 Aralık’a taşıdı.
İsa’nın vaftizi ve 3 yıldızbilimcinin yortusu ise, 6 Ocak’ta kutlanmaya devam etti.
Böylece Hıristiyanlar, başkent Roma’dan yayılan yeni bir gelenekle, 336 yılından itibaren, 6 Ocak yerine, 25 Aralık’ı bayram olarak kabul ettiler.
Bu dönüşüm hemen gerçekleşmedi, bu yüzden Roma İmparatorluğu’nun etkin olduğu bölgelerdeki kilise cemaatleri, bu takvim dönüşümünü ancak VI. yüzyılda tamamladı.
Bütün dünya Kiliseleri içinde sadece Ermeni Apostolik Kilisesi, en eski geleneği korumaya devam etti.
Ancak Kiliseler arasındaki tek takvim farklılığı bu değildir.
Örneğin Rus, Gürcü, Ukrayna, Makedonya, Karadağ, Sırp, Kıpti ve Habeş Ortodoks Kiliseleri gibi pek çok Kilise, Noel bayramını 7 Ocak’ta kutlamaktadır.
Aslında bu Kiliseler, eski Jülyen takvimine göre 25 Aralıkta kutlamakta olmakla birlikte, bizim kullandığımız yeni Gregoryen takvimi ile Jülyen takvimi arasındaki 13 günlük farktan dolayı, 7 Ocak’ta kutluyorlarmış gibi algılanmaktadır.
Yorumlar kapatıldı.