Dağda dana dolaşır boğu bize bulaşır

Janet Alis Tomasyan

Gene 6 – 7 Eylül, gene soracak gençler ne oldu ne bitti.

Oldu bitti işte diyeceğiz.

Fırtına gelir arkadan yağmur temizler geçer gider, olanlar mizaha dönüşür. Biz alışmışız acıyı mizaha espriye çevirmeye, yoksa nasıl yaşamaya devam edeceğiz.

14 yaşındayım, yukarılardan bir güruh iniyor, fazla değil 10 -11 kişi

Bayrak As!

Bayrak As!

Bulduk bayrağı astık pencereden sarkıttık.

Evleri tespit etmişler. Yukarılardan sesler geliyor, evlere giriyorlar. Ne bulurlarsa pencerelerden atıyorlar! Sesleri geliyor 3 mahalle 5 mahalle yukarıdan. Tabak, çanak, buzdolabı, komodinler, sandalyeler yollarda param parça.

Makriköydeyiz. Karşımız Rum evi. Katina’nın evi. Yanımız alt kat Sona, üst katında Maro. Maro’nun evine giriyorlar! Kapı kırılıyor, panik korku havada hissediliyor. Maro’nun hemen yanı başı bizim ev. Beni odunluğa atıyor yayam Hayganuş. Odunluk karanlık sıkılıyorum, çıkıyorum pencereden.

Katina bağırıyor: 

-Benim damadım Türk! Şimdi gelecek canınıza okuyacak!

Dinlemiyor azgın sürü. Onlar gitti sen kaldın diye alay ediyorlar. Hemen yan komşularımız Eskişehir’den gelmişler iki kız kardeş. Sıkar buraya gelmek diyen güreşçi babaları Kemal kapıda nöbet tutuyor.

Yağmasan da gürle diyor Hayganuş yayam Kemal’e.

Korkma madam Hayganuş diye bağırıyor Kemal, üzerimden geçmeleri lazım.

Eskilerden bir general kapımıza koşuyor. Janet nerede diye bağırıyor. Gözü olan talancılardan koruyor beni. 80 yaşlarında eski paşa bağırıyor yollarda: 

-Bu evlere kimse giremez, bu kızlara kimse dokunamaz, hepinizi tek kurşun ile toprağa gömerim!

Dayım bahçeden babamdan kalma motoru kapıp gidiyor. Felaketin boyutlarını gözlemeye, Pera’ya.

Yangın yeri camlar inmiş, mallar dökülmüş, talan dükkanlarda evlerde. Artık Beyoğlu yok diyor gece vakti eve geldiğinde. 

Beyoğlu yok. Hepimize geçmiş olsun.
Bayrağı katlayıp koyuyoruz sandığa. Ta Cumhuriyet bayramına kadar.

Fotograflar Dimitrios Kalumenos objektıfınden