Çarşamba gecesi Meclis’te trafik kanunu için mesaideyken Ara Güler’in vefat haberi düştü ajanslara. Sonra duran kalbinin tekrar çalıştığı haberini alınca ne kadar sevindiğimi anlatamam. Daha önce de öldüğü haberi yayılmış, Ara Ahparik o meşhur el hareketiyle fotoğrafını yayımlayarak yaşadığını muzipçe duyurmuştu. Ancak bu sefer öyle olmadı. İlk haberin yalanlanmasından kısa bir süre sonra üstadın vefatı kesin olarak ilan edildi.
Her insan eşsizdir şüphesiz. Ancak Ara Güler gibi özel kişilerin yerleri tabii ki dolmaz. O bizim gururlandığımız ortak bir abidemizdi. Sık sık söylediği gibi bir dünya vatandaşıydı; ama hiçbir zaman memleketine, yaşadığı ülkesine yabancılaşmadığı gibi, ona toz da kondurmadı. Kolombiya’dan tutun Japonya’ya kadar, dünyanın her köşesinde bizleri zirvede temsil etti.
Onun kariyeri bu yazıya sığacak gibi değil şüphesiz. Ne kadar yazsak eksik kalır. Ben daha çok bende uyandırdığı hisleri paylaşmak istiyorum; çünkü gerçekten çok üzgünüm.
Ölüm haberini aldığım anda hissettiğim şey, garip bir yalnızlık duygusu oldu. Ara Ahparik gibi bize hayatın sihrini, yumuşaklığı, zarafeti ve insan sevgisini sürekli hatırlatan az sayıda insan var. Olumsuz duygularla işi olmazdı. İki üç alkış alacak diye doğru bildiklerinden taviz vermezdi. Nefrete karşı, sevgiye tutunmuş bir insandı. Benim içime dokunan bir naifliği vardı. Çocuk, masum kalmış bir yan… Daha çok yük kaldırmak için esnek olmanın gerekmesi gibi.
Ara Güler’de beni en çok etkileyen şey işte bu özellikleriydi. Hem dünyalı, hem Türkiyeli olabilmiş, değdiği hiçbir şeyle yabancılaşmamış, bana kalırsa hayatın gizemini çözmüş bir insandı. Doğru bir rol modeldi. Kendisini sadece “foto muhabiri” olarak tanıtsa da, onun bir filozof, bir yaşam sanatçısı olduğunu hepimiz bilirdik. Allah ona bereketli bir yaşam nasip etti. Biricik eşini kaybettiğinde de onu hayata bağlı tutan bu bereketin ona yansımış olmasıydı sanırım. Ara Ahparik sadece güzel yaşamadı; güzel ölmesini de bildi.
Ara Güler’i kaybettiğimizde neden yalnız hissettiğimi anlatabildim umarım. Çünkü böyle insanlar hayata, sevgiye, dostluğa ve iyiliğe inancımızı diri tutarlar. Böyle insanlara bakıp, bu sert dünyada doğru yolda olduğumuzu anlar, onlardan güç alırız.
Onlardan çokça yetişmesi dileğiyle…
https://www.aksam.com.tr/yazarlar/markar-esayan/ara-ahparik-guzel-yasadi-guzel-oldu/haber-785030
İlk yorum yapan siz olun