İçeriğe geçmek için "Enter"a basın

Gerçek 1. Ermeni Soykırımı 24 Nisan 1915’de başladı.





Osmanlı İmparatorluğu’nun kararı ile Ermenilerin sistematik katliamı ve tarihi anayurtlarından tehciri 24 Nisan 1915’de başladı. Ermeni toplumunun önde gelen üyelerinden yüzlercesi (siyasetçiler, din adamları, eğitimciler, sanatçılar) başkent Konstantinopolis’te (İstanbul) tutuklandılar, bir kısmı kısa süre içinde öldürüldü, bir kısmı sürgüne gönderildi. Ermeni Soykırımı, Osmanlı devletinin yönetimi altında on yıllar boyunca Ermenilere ve diğer azınlık toplumlarına yönelik ayrımcılık ve pogromların ardından gerçekleşmiştir. Pogromlar arasında en önemlileri 1894-1896 Hamidiye Katliamları ile 1909 Adana Katliamı’dır.


Görsele ait bilgiİlk “11 Nisan” anıtı (eski Jülyen takvimine göre 11 Nisan, Gregoryen takviminde 24 Nisan gününe karşılık gelir) 1919’da, bugün Taksim meydanının altında kalan Pangaltı Ermeni Mezarlığı’nda dikilmişti.Atıf ve kaynakTeotig [Genel kullanıma açık], bkz. Wikimedia Commons


Dünya Savaşı’nı kılıf olarak kullanan 


Osmanlı devleti, Hıristiyan nüfusun (Ermeniler, Rumlar ve Asuri/Süryaniler) imhası ve sürgünü yoluyla Anadolu ve Küçük Asya’yı Müslüman olmayan unsurlardan demografik olarak arındırmayı amaçladılar. Ermeni Soykırımı’nın hedefi etnik olarak homojen bir Türk ulus devleti yaratmaktı. Bunun için ata toprakları doğuda Van’dan Bitlis’e, Muş’tan Erzurum’a, Kuzey’de Trabzon, Samsun ve Sivas’a, batıda Ankara, Kütahya ve İzmir’e, güneyde Adana’dan Maraş’a, Antep’ten Urfa’ya uzanan bir coğrafyaya yayılmış iki milyon Ermeniyi köklerinden kopardılar. Ermenilerin ata toprakları burada sayılan yerleşim yerleriyle sınırlı değildi; aynı zamanda Ermeni nüfusunu barındıran, kimisi yüzlerce, kimisi binlerce yıllık tarihe sahip sayısız şehir, kasaba, köy ve bölgeyi de içeriyordu.

Bunun yanı sıra kurulan yeni Türkiye’de, bu coğrafyada yaşamış Türkler dışındaki birçok halkın, Kürtler, Aleviler, Zazalar, Abhazlar, Çerkezler, Lazlar ve diğer Müslüman halkların da kültürleri baskı altına alındı.
Bu süreçte Ermeni halkının kuşaklar öncesinden devraldığı kültür mirasına el konuldu. Ama Ermeniler hayatta kaldılar. Dünyanın her yerinde kendi toplumlarını örgütlediler. Bugün bir devlete sahipler ve yirminci yüzyılın hesabı sorulmamış en büyük suçlarından birinin anlamına uygun şekilde tanınması umuduyla atalarının yaşadıklarını anmaya devam ediyorlar.
Yüzyıl sonra 100 Yıl, 100 Gerçek Projesi Ermeni Soykırımı’nı, farklı bir yolla, bilgilendirerek ve farkındalık yaratarak anmayı amaçlıyor. Bu web sitesi hakkında daha fazla bilgi için Proje Hakkında sayfasını ziyaret edebilirsiniz.
Referanslar ve diğer kaynaklar
1. Raymond Kévorkian. The Armenian Genocide: A Complete History. I. B. Tauris, 2011
2. Uğur Ümit Üngör. The Making of Modern Turkey: Nation and State in Eastern Anatolia, 1913-1950. Oxford University Press, 2012
3. The Armenian Genocide. Andrew Goldberg/Two Cats Productions, 2006. DVD, 60 min.
4. Wikipedia: “Armenian Genocide”
The first monument to commemorate “the 11th of April” (using the old Julian calendar, which is the 24th by the modern Gregorian calendar) set up in 1919 in the Pangaltı Armenian Cemetery of Istanbul, now covered by Taksim Square.
Görsele ait bilgi
İlk “11 Nisan” anıtı (eski Jülyen takvimine göre 11 Nisan, Gregoryen takviminde 24 Nisan gününe karşılık gelir) 1919’da, bugün Taksim meydanının altında kalan Pangaltı Ermeni Mezarlığı’nda dikilmişti.
Atıf ve kaynak
Teotig [Genel kullanıma açık], bkz. Wikimedia Commons

Yorumlar kapatıldı.