Անկասկած որ մերԵկեղեցւոյ ղեկավարութիւնն ալանվերապահօրէն նմանկանչերու կարիքնունի, որովհետեւմիասնականութեան կոչերը, որոնք միայնշրթնային ծառայութիւններ եղանվերջին յիսնամեակին, մեզ ոչմէկ տեղհասցուցին եւընհակառակը մեզմխրճեցին այնպիսիհանգոյցներու մէջոր անագորոյնյուսալքութեան մատնածէ հայժողովուրդը:
Հազիւ շաբաթ մըանցած էայն պատմականհանդիպումէն երբԿաթողիկէ Եկեղեցւոյ1.2 պիլիոն հաւատացեալներու պետը, Ֆրանսիս Պապը, Վատիկանի մէջհանդիպեցաւ ԱնկլիքանԵկեղեցւոյ պետ՝Քէնթըրպրիի նորընտիրԱրքեպիսկոպոս ՃասթինՈւէլպիին: Երկու եկեղեցիներուղեկավարները կոչուղղեցին քրիստոնեայհաւատացեալներուն որ«պահպանեն ընկերութեանհիմերը», ունենանյարգանք մարդկայինկեանքին, ինչպէսնաեւ ընտանեկանկեանքի նկատմամբոր կառուցուածէ սուրբամուսնութեամբ:
Անգլիոյ Հէնրի Ը. Թագաւորի իրականացուցած՝ 1534 թուականիբաժանումէն ասդին, ամենայանդուգն քայլնէր որունդիմեց Վատիկանը, վերստին հրաւիրելովԱնկլիքան Եկեղեցւոյպետը իրհաւատացեալներով, նոյնատեն յուսալովոր իրայս արարքըպատճառ կըդառնայ որԿաթողիկէ Եկեղեցւոյհաւատացեալներ աւելիմօտէն ճանչնայինեւ գնահատէինԱնկլիքան Եկեղեցւոյհոգեւորականութեան եւժողովրդեան հովուականաւանդութիւնները:
Թէեւ երկու եկեղեցիներույարաբերութիւնները այդքանալ ջերմչէին վերջին տասնամեակներուն, մասնաւորաբարայն օրէներբ ԱնկլիքանԵկեղեցին պաշտօնապէսընդունեց ձեռնադրելկանայք հոգեւորսպասաւորութեան դաշտինհամար: Ահաւասիկայս հանդիպումըառիթ մընէր մեղմացնելուայդ զսպանակուածվիճակը: Այսառթիւ ԱնկլիքանԵկեղեցւոյ պետը՝Ճասթին Ուէլպիյայտարարեց որնկատի ունենալովերկու հոգեւորպետերուն՝ իրեւ ՖրանսիսՊապին ընտրութեանթուականներուն մերձաւորութիւնը, ասիկալաւագոյն պատեհառիթն էԵկեղեցւոյ հաշտութեան:
Կանանց ձեռնադրութիւնը փշոտհարց էերկու եկեղեցիներումիջեւ: Վատիկանհաստատօրէն կըմերժէ կանանցձեռնադրութիւնը, եւայն փորձըզոր նախկինպապ ՊենետիկդոսԺԶ. ըրաւ՝Անկլիքան Եկեղեցիէնդժգոհները թախանձագինհրաւիրելով ետ դէպիԿաթողիկէ Եկեղեցի՝աւելի սրեցբաժանման տխուրվիճակը: 2009 թուականին, ՊենետիկդոսԺԶ. Պապըհրաւիրեց բոլորանոնց որոնքկը կարծէինթէ ԱնկլիքանԵկեղեցին շատազատամիտ է՝վերադառնալ ապահովտուն, պահելովհանդերձ իրենց՝Անկլիքան Եկեղեցւոյպատարագն ուաղօթագիրքը:
Բայց երկու Աթոռներուղեկավարները քաջութիւնըունեցան գիտակցելուերկու եկեղեցիներուն միջեւգոյութիւն ունեցող խորունկտարբերութիւնները, ըլլանանոնք կանանցձեռնադրութեան թէ՛մանաւանդ միասեռականութեան վերաբերմամբ: Այդու հանդերձանոնք որոշեցինհետամտիլ միասնականութեան: Այս երկուեկեղեցապետերը շեշտեցինանհրաժեշտութիւնը թէքրիստոնեաներ պարտինօգնել աղքատին, անկեալին, կարօտեալին, եւ ստեղծենընկերային հաւասարութիւն ուխաղաղութիւն:
Ամէն անգամ որայսպիսի նիւթերշօշափուին մամուլիմէջ, հարցկու տամես ինծի. մեր նուիրապետական աթոռներունի՞նչ կըպակսի որքաջութիւնը չունինհաստատ, յստակ, որոշեւ ճշմարիտկերպով խօսելումիասնականութեան մասին: Բեմերէնշատ կըլսենք՝ մէկազգ, մէկեկեղեցի լոզունգը, որ վերջինյիսնամեակին ո՛չմէկ ձեւովկեանքի չէկոչուած. կարծեստարբեր Աստուածաշունչ էոր կըքարոզեն:
Պարբերաբար կը կարդանքԵկեղեցին յուզողհարցերու մասինգրութիւններ մամուլիմէջ, հոսու հոն, եւ սակայնտակաւին կըտուայտինք իրարամերժութեան մէջ: Քինախնդրութիւնն ուանհանդուրժողութիւնը այնքանարմատացած ենմեր հոգիներունմէջ, որ չենքկրնար նոյնիսկտեսնել մերկատարած աւերներըգալիք սերունդներուհոգեւոր եւազգային դաստիարակութեան առումով:
Եկեղեցին, իբրեւ կազմակերպեալդարաւոր սրբազանհաստատութիւն, իրներքին եւարտաքին արժէքներովկը ներկայացնէամբողջութիւն մը: Հետեւաբար եթէայս ամբողջութեանմէջ թերութիւնմը կայ, կամ ախտաւորութիւն մըբոյն դրածէ այդտեղ, կը նշանակէոր Եկեղեցւոյկեանքը վտանգուածէ:
Եկեղեցին աշխարհիկ հաստատութիւն կամգործառնութիւն մըչէ, որժամանակին եւժամանակաւոր պէտքերուեւ պահանջներուհամեմատ ենթարկուիիր սեփականատիրոջ կամքին, դատողութեան, ճաշակինու զայնպատշաճեցնէ եւյարմարցնէ միջավայրիպայմաններուն: Եկեղեցիննոյն ինքնժողովուրդն է՝երէկ եւայսօր: Մերնախնիք արիաբարյայտարարեցին՝ կըվկայէ Եղիշէպատմիչ. « Քանզիոչ էեկեղեցի շինուածմարդոյ … ոչ պարգեւքթագաւորաց եւարուեստ ճարտարութեանց, եւոչ գիւտքիմաստնոց, եւոչ աւարքաջութեան զինուորաց, եւ ոչպատիր խաբէութիւնքդիւաց … այլ շնորհքնեն մեծինԱստուծոյ, ոչմիում ումեքի մարդկանէտուեալ, այլամենայն բանաւորացազգաց, որքվիճակեալք ենի բնակութիւնի ներքոյարեգականն»:
Արդ՝ ի՞նչ էմեր Եկեղեցւոյայսօրուան վիճակը, որ կարծեսպատեհապաշտներու, փառամոլներուեւ ընչաքաղցներու անկաշկանդքմահաճոյքին էթողուած: Ո՞ւրմնացին քրիստոնէականկեանքի փորձառութեան՝ խոնարհութեանեւ երկիւղածութեան առաքինութիւնները: Եթէհայ ժողովուրդըդադրած էհաւատալէ, ասկէետք աւելորդէ խօսիլեկեղեցական բարեկարգութեան մասին: Իսկեթէ հայժողովուրդը հաւատարիմէ ՍուրբԱւետարանին եւիր ՄայրենիԵկեղեցիին, այնատեն մենք՝քսանմէկերորդ դարուզաւակներս, մերօրերու նորյոյզերով, յոյսերովեւ լոյսերովկրնանք բարեկարգելմեր հաւատքինարտայայտութեան կերպերը, միշտ մնալովհաւատարիմ Հայց. Առաքելական ՄայրԵկեղեցւոյ նուիրագործեալ պանծալիաւանդութեանց:
Բարեկարգութիւն ըսելով կըհասկնանք կենդանութիւնարտայայտող վիճակմը, զարգացմանմշտական հոգեվիճակմը, որո‘չթէ կ‘այլափոխէ Եկեղեցին, այլ ընդհակառակըկը զարգացնէիր հիմնականբոլոր սկզբունքներուն մէջ, եւ այս հարազատվիճակն էոր կ‘արտայայտէ Եկեղեցւոյկենդանութիւնը՝ այսինքնժողովրդեան կենդանութիւնն ուաշխուժութիւնը:
Ա՛յս է եղածքրիստոնէական եկեղեցւոյճշմարիտ պատկերըդարերու ընթացքին: Հայց. Եկեղեցինալ բացառութիւնչէ եղածայս շատբնական վիճակէն, թէկուզտառապեալ եւհալածեալ՝ արշաւողհրոսակներու տիրապետութեան տակ: Յովհան Օձնեցի(717-728) Հայրապետին իմաստուն խօսքերընոյնքան այժմէականեն որքանէին Ը. Դարուն, երբկ‘ըսէ. «Եկեղեցի Աստուծոյհանապազօր յառաջտուութեամբ աճէեւ հարստանայ»: Ա՛յլխօսքով՝ Եկեղեցւոյաճումը եւհաւատացեալներու զարգացումըկը կատարելագործուի հանապազօրեայբարեկարգութամբ:
Դժբախտաբար նուիրականութիւններու, նուիրագործումներու եւհոգեւոր աշխատութեանցպակասը զգալիէ ամէնուրեք: Այսօրուանհոգեւորականութիւնը պատրաստչէ հասկնալուիրեն վստահուածաշխատանքին ուպատասխանատուութեան ծանրութիւնը, որովհետեւ սակաւեն կոչեցեալքորոնք հաւատքովեւ անսահմանսիրով պատրաստեն ծառայելու, որքան ալհամեստ եղածըլլան իրենցոյժերը:
Շատ ցաւալի էոր այսքանծանծաղ եւթեթեւօրէն կըմօտենանք Հայց. Եկեղեցւոյ դարաւորարժէքներուն: Եկեղեցին կրնայ եկեղեցիմնալ միայնիր կրօնականեւ հոգեւորարժէքներով: Հայց. Եկեղեցին հայժողովուրդին համարեղած էտեսիլներու, զօրութեան, իր գոյութեանպահպանութեան եւներշնչումի մշտնջենականաղբիւր, որովհետեւՀայ ժողովուրդըքրիստոնէութեան մէջգտած էիր մտքիեւ խղճիազատութիւնը եւիր ազգայինգոյութեան պահպանումը:
ՈՍԿԱՆ ՄԽԻԹԱՐԵԱՆ
Յունիս 20, 2013, Լոս Անճէլըս
Yorumlar kapatıldı.