İstanbul’da yüzyıllardan beri varlığını sürdüren, birbirinden farklı kültürlerin şehre kattığı mimari zenginliği ve yeşil alanlarını bu kadar kısa zamanda daha iyi yok edemezdik… Sergimin öznesi İstanbul ve aynı kaderi paylaşan benzer dünya şehirleri…Bir şehre bakmak ile bir şehri görmek farklı şeylerdir.Çocukluğumun İstanbul’unu özlüyorum…
Topumu kaybettiğim çayırlar üzerinde yükselen gökdelenler, mega alışveriş merkezleri, viyadükler; bahçesinde oynadığım güzel evimin iş merkezine dönüşmesi; yaz aylarında ailece gidilen yazlık sinemaların kapanması, o zamanki ölçeklerde gözüme kocaman gelen ormanın mega alışveriş merkezinin neredeyse arka bahçesi haline gelmesi, pikniğe gidilen koruların, kırların üzerlerine sitelerin yapılması; arnavut kaldırımlı yolların asfaltlarla örtülmesi; Taşlık Parkının otel arazisi olması, bilenler tarafından özlemle anımsanan Gümüşsuyu ile Kabataş set üstü arasında kalan ve tıpkı eski filmlerde gördüklerimize benzer Cennet kır bahçesine bir şirket tarafından el konulması, çocukluğumda denize girdiğim, Yeşilköy Burnu’nun hemen batısında yer alan ve Marmara Denizi’nin son doğal plajının mendirek yapılırken yok edilmesi…
Ne yazık ki benim gördüğüm bir çok doğa ve kültür mirasını kızım göremeyecek…
Aslında bunlardan birinin bile kaybı, tüm insanlık hafızasının kaybıdır diyebiliriz.
Dolayısıyla hepimiz “Coğrafyadan kaldık!”
Yorumlar kapatıldı.