‘Fransa’ya kızıyoruz da kendimize de bir baksak…’

*********

Türkiye ile Fransa ilişkileri Ermeni soykırımı meselesi yüzünden bir kez daha gergin. Zaten her yıl bu gerginlik çıkmazsa şaşırmak lazım.

Bu gerilimler o kadar sıradan ve her seferinde aynı şeyler oluyor ki, önümüzdeki günlerde yaşanacakları bile söyleyebilirim aslında.

Neyse, derdim Türkiye-Fransa gerginliği değil. Derdim, Türkiye’nin kendini savunurken durduğu nokta.

Bu sefer biliyorsunuz Fransız parlamentosunda herhangi bir soykırımın inkarını cezalandıran bir tasarı söz konusu. Fransa’da 1915 ve izleyen yıllarda Anadolu’da yaşanan acı olaylar zaten ‘soykırım’ olarak adlandırılıyor. Şimdi bunun inkarına ağır cezalar öngörülüyor.

Geçmişte Türkiye’nin Paris Başkonsolosu, konsolosluğun web sitesinde soykırımla ilgili yazılanlardan ötürü ‘Soykırımı inkar’la suçlanmıştı Fransa’da. Şimdi bu tür suçlamaların cezası çok artıyor.

Bu girişimin ifade özgürlüğünün ve hatta akademik özgürlüğün kısıtlanması yönünde olduğuna kuşku yok.

Yok ama ‘Vay efendim Avrupa’nın göbeğinde ifade özgürlüğü kısıtlanıyor, Fransa Ortaçağa, dogmalar dönemine geri dönüyor, kendi 18. yüzyıl Aydınlanmasına bile ihanet ediyor’ gibisinden sözleri sözleri söyleyecek ülke Türkiye midir?

Bu ülkede de ‘Soykırım vardır’ demek, ‘Türklüğe hakaret’ suçu değil mi? Yani tersinden bir kısıtlama yok mu?

Bu ülkede ifade özgürlüğü ve akademik özgürlükler sonuna kadar kullanılıyor mu ki?

‘İlişkiler bozulur, büyükelçimiz bir daha gitmemek üzere geri döner’ laflarına bakmayın siz, Fransız parlamentosu soykırımın varlığını kabul etti de ne oldu?