Lübnan 18 dini topluluktan oluşuyor. Sayalım: Hıristiyanlar: Maruni, Ortodoks Yunan, Katolik Yunan, Gregoryan Ermeni, Katolik Ermeni, Ortodoks Süryani, Katolik Süryani, Ortodoks Asuri, Keldani, Kopt, Melkit, Protestan. Müslümanlar: Sünni, Şii (Caferi), Alevi, İsmailiye, Dürzi. Ve 18’inci cemaat olarak sayıları 100 kadara inmiş olan Yahudiler.Devletin zirvesi, bu dini topluluklar arasındaki sözde dengeye göre dağıtılıyor: Cumhurbaşkanı mutlaka Maruni, başbakan mutlaka Sünni Müslüman, meclis başkanı mutlaka Şii Müslüman.
———
Arap isyanlarıyla yatıp kalkıyoruz. Birkaç haftada diktatörlerin devrildiği Tunus ve Mısır, başkaldırının sona yaklaşmakta olduğu Libya, Yemen ve Bahreyn, hafiften hafiften hareketlenen Cezayir, Fas, kuzeyiyle-güneyiyle Irak, ilk kıpırtıların başladığı Suudi Arabistan…
Ve sırasını bekleyenler…
Ve Arap coğrafyasının dışında da işbaşındaki yönetimlerin uykularının kaçmaya başlaması…
Ama sadece Türk kamuoyu değil, tüm dünya medyası kitlelerin, özellikle de gençlerin “En köklü” değişim talepleriyle sokağa döküldükleri bir ülkeye hak ettiği önemi vermiyor. Bu ülke, Lübnan.
Doğu Akdeniz’de avuç içi kadar toprak parçasına sıkışmış bu ülkede hafta sonundan beri gençler ayakta.
İstekleri? Rejimin değil, devletin kökten değişmesi… Dinlere, mezheplere, cemaatlere dayalı sistemin yıkılıp “Laik” bir düzene geçilmesi… Lübnan’ın bağımsızlığını kazandığı 1943’ten, hatta daha da eskiye gidersek 1840 ve 1860 katliamlarından bu yana süregelen dengelerin alaşağı edilmesi…
Facebook’ta örgütlenip sokağa dökülen bu gençlerin taleplerini kavrayabilmek için Lübnan’daki kamusal ve toplumsal yapıyı anlatmamız gerekiyor.
Not: Yasak nedeniyle yazının tamamını yayımlayamıyoruz. Yazıyı http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/safak/2011/03/09/kucuk_ulkede_buyuk_isyan linkinden okuyabilirsiniz.
Yorumlar kapatıldı.