Değerli Yazarımız Yervant Gobelyan’ı Kaybettik

Sessiz geldi sedalı geçti Baron Gobelyan…
Kelimenin tam manası ile bir basın emekçisi, küçüklerinin Baron Gobelyan’ı, edebiyatımızın sessiz ve lakin çalışkan kalemi Yervant Gobelyan ustamızı tedavi gördüğü Yedikule Surp Pırgiç Hastahanesi’nden ışıklara uğurladık.
Cenaze töreni ile ilgili bilgi duyurulacaktır.
Yervant Gobelyan’ın biyografisi onu anlatmaya yetmektedir.
İzmit Bardizag (Bahçecik) kökenli bir Ermeni ailenin dört çocuğundan biri. 1923’te İstanbul Rumelihisarı’nda doğdu. İlk eğitimini önce semtin Tateosyan Okulu’nda, daha sonra Taksim Esayan Okulu’nda aldı; 1937’de mezun oldu. Bakkal çıraklığı, oto tamirciliği, marangozluk, nikelajcılık gibi işlerde çalıştı.. İkinci Dünya Savaşı sırasında dört yıl askerlik yaptı. Askerde, yeni Ermeni şiirinin öncülerinden Haygazun Kalustyan’la tanıştı. Bir diğer öncü şair Garbis Cancikyan’la daha önce Samatya’da, üyelerinin çoğu Ermeni gençler olan Hilal Bandosu’nda tanışmış, dost olmuşlardı. 1940’larda İstanbul’da ilerici bir akım büyük bir hızla tüm edebiyat çevrelerini etkilemekteydi. Taksim’deki Eptalofos Kahvehanesi ise onların buluşma yeriydi…
Gobelyan’ın şiirlerden oluşan ilk kitabı, Yerani Te [Keşke] adıyla yayınlanır (1948) ve bunu yazarın sorgulanması izler; bu yüzden Carakayt gazetesinden ayrılmak zorunda kalır. Aynı yıl Hagop Sıvaslıyan’la birlikte Çakmakçılar Yokuşu Sümbüllü Han’da Onnig Aktaryan Matbaası’nda Luys [Işık] adlı haftalık gazeteyi çıkarmaya başlarlar. Bu gazete de parasızlık nedeniyle ancak bir buçuk yıl yayınlanabilir. O günlerde askerden yeni dönen Rupen Maşoyan ile birlikte Babıali’de, Reşit Efendi Han’daki Hagop Aprahamyan Matbaası’nda başyazarlığını Gobelyan’ın üstlendiği Tebi Luys [Işığa Doğru] haftalık dergisini çıkarırlar (1950). Bu dergi de bir buçuk yıl sonra parasızlıktan kapanır. Yervant Gobelyan o sırada yeni kurulmakta olan Ayk [Şafak] günlük gazetesinden aldığı davetle 1953’te Beyrut’a giderek gazetenin yayın yönetmenliğini üstlenir; Beyrut’taki Ermenice dergilerde öyküleri yer alır. 1954’te İstanbul’a geri dönerek Marmara gazetesinde çalışır, 1957’de tekrar Beyrut’a döner. Uzun süre Ispürk [Diaspora] haftalık dergisinin ve Sevan yayınevinin yayın kurulunda yer alır. 1965’te Avrupa’ya gitmek üzere geldiği İstanbul’da kalarak Marmara gazetesinin yazı işlerinde görev alır. Hagop Sıvaslıyan’ın çıkardığı Baykar [Mücadele] haftalık gazetesinin de başyazarlığını üstlenir. Gobelyan, gazeteciliğinin yanı sıra 1970’te Gobel Yayınevi’ni kurar. Portsank [Bela] haftalık mizah dergisini dokuz sayı yayınlar. İzleyen yıllarda iki yıl Jamanak [Zaman] gazetesinde, daha sonra yine Marmara gazetesinde çalışır.
Yervant Gobelyan kuruluşundan itibaren Agos gazetesinde Ermenice sayfalarında çalıştı, belleğinden süzülenleri Türkçe sayfalara aktardı. Ermenice öyküleri kişisel matbaasından çıkıp elden dağıtılırken, Türkçe’ye çevrilen tek eseri “Memleketini Özleyen Yengeç” 1998’de Aras Yayıncılık tarafından yayımlandı. 17 Aralık 2010’da vefat etti.