Beceriksizliğimizin çözümünü Ankara’dan bekler hale geldik. Yazık bize.

Seçimle ilgili tartışacağımız başka konular varken gereksiz ve cahilce bir inatlaşma sürecinde takıldık kaldık. Adına müteşebbis heyet denen seçim komisyonu hala inadından dönmedi. Hala olmayacak duaya amin diyorlar. Hala onları göreve getirenler seyirci konumunda. Kendi iç sorunlarımızın cözümünü hic gereği yokken Ankara’dan bekler olduk. Yazık bize hem de cok yazık.

1709 yıllık Ermeni Kilisemizdeki geleneklerimizi yok farz edemeyiz. Bu geleneklerimizden biri de Patriklerimizin ömür boyu şartıyla göreve gelmeleridir. Bu kural istifayla veya devlet otoritesinin azletmesiyle değişebilir bunun alternatifi yok.

Düsünebilen arkadaşlarımız, hukukçularımız eş patrik seçimi olması gerektiğini yazıp söylüyorlar. Aklın yolunda birleşiyorlar.

Karar verdikleri için düşünemeyen arkadaşlarımız, yöneticilerimiz, hukukçularımız ise tutundukları çürük dalda beceriksiz bir toplum görüntüsü sergiliyorlar. Bunu hala anlayamadılar.

Geleneğimiz böyle olduğu için üç piskoposumuz da eşpatrik seçilmek icin aday olmus. “Hayır, biz karar verdik. Sizi eşpatrik değil patrik seçeceğiz. Siz yanlış yere aday oldunuz” deme hakkımız var mı? Onlar Patrik hayattayken o koltuğa oturulmayacağını biliyorlar.

Yok hukukmuş, yok patriğim ölümüyle eşpetriğin de görevi sona erermiş, miş, miş, miş. Bakalım bu çocuklara masalı ne kadar daha dinleyeceğiz. Bu masalı dinleyenlerin çoğunun da uyudugunu üzülerek görüyoruz.

Uyuyan insanları dilerim Ankara uykularından kısa sürede uyandırır.

Sevgiler