Burhan Ayeri
Yaşar Kemal’in konuşmalarını dinledik. Açıkça Anayasa’nın suç saydığı bir konuşma yaptığına tanık olduk. Bölücü teröristin adı ‘Delikanlı’ oldu. Bizler ‘Savaşsever Milliyetçiler’ yapıldık. Üniter yapımızı dağıtıp ‘Federasyon istiyoruz’ diye haykırdı. Adam son bir ümit Nobel Enstitüsü’ne mesajlar yolladı. Öbür taraftan emin. Nasılsa, Türkiye’de yasalar, bölücü ağızlara değil, vatanseverlere işletiliyor. Adalet Bakanlığı’nın bile kimler için kulis yaptığını bilmeyen yok. Niye korksun ki?
Daha sonra TRT-2’de ‘Gurur Veren Türkler’ programını seyretmeye başladık. Bülend Özveren’in konuğu Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu. “Bilim denince insan var ama, öncelik kendi milletimizin” diyerek lafa girdi. ‘Gönül koymaktan’ söz etti. Ardından Gönül’ün -Könül- bilinen en eski Türkçe kelimelerden olduğunu söyledi. ‘Nobeller almak için değil, vermek içindir’i yapıştırdı. Bizce en çarpıcı sözleri söyledi:
“Türkçe giderse, Türkiye gider. Tam -işte gitti- derken Allah’tan gençler uyandı”. Dikkat son üç kelimeye. Ünlü vatan şairinin dediği gibi ‘Artık şaheser uyandı’. Şimdilerde bu gerçeği fark edip ‘Milliyetçilik sokağa döküldü’ feryatlarına başlayanların endişesi Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu’nun işaret ettiklerinden kaynaklanıyor.
Bunun paniğini sınır ötesinde de görüyorsunuz. Bizi “Osmanlı öldü, bitti” diye tahrik etmeye çalışanlar da, ‘Ey vatan yetiştik artık biz’ diye marş söyleyenlerin sayısının çığ gibi arttığını fark etmekte.
Evet, Yaşar Kemaller’in bilmem ne Karasuların gücü bu ülkeyi parçalatmaya yetmez. Türkiye Cumhuriyeti, Ortadoğu’nun en güçlü potansiyeline sahiptir. Yaşlısıyla, genciyle silahlı ya da silahsız kuvvetleriyle çok Nobelli ve Nobelsizi öbür tarafa gönderir. Bu böyle biline!
* * *
Gökhan Barlas genç bir kalem. Arada, bazı konulara kafayı takıyor. Birkaç gün önce yolladığı maili kullanmanın zamanının geldiği inancıyla şimdi yayınlıyoruz. Biraz özetledik. Sizler de okuyun:
Selamlar, saygılar üstadım. İnsanın kanınına yazarlık ateşi karışınca, daha fazla kişiye ulaşmak istiyor. Ben de bir web sitesi filan kurayım diyorum ama üşenmiyor değilim, kitap yazmaya devam ederken zaman bulmakta zorlanıyorum. Ama ara sıra kafam bozulduğunda iki satır yazmak da fena olmuyor. Son olarak Orhan Pamuk’un durumu can sıkıcı. Nâzım Hikmet gibi, Yılmaz Güney gibi, Deniz Gezmiş gibi pazarlanmaya çalışılıyor. Nâzım Hikmet’in Türkiye’ye ettiği küfürler unutturuldu. Yılmaz Güney’in savcı katili olduğu, Deniz Gezmiş’in yaşasa, kamplarda üst düzey yetkili olacağı gerçeği saklanıyor. Şimdi de Orhan Pamuk’un Türkiye aleyhine yaptığı açıklamalar unutturularak kahraman yapılmaya çalışılıyor. Zorlanıyorum açıkçası, kabullenemiyorum. Birileri bir haber yapsın diye bekliyorum. Manşeti böyle atsın diye, altını doldursun diye.
Orhan Pamuk, medeniyet denen batının ikiyüzlü tavrının, Türkiye’ye yansıması, başka hiçbir şey değildir. Batı, doğuyu insan yerine koymamaktadır. Hep katil, hep cani, hep terörist ilan edilen doğudur. Londra’da bombalar patladığında, insanlar öldüğünde batı, bayraklarını bir kalp acısı olarak yarıya indirir. Ancak Mısır’da on katı insan canından olduğunda aynı tavrı sergilemeyerek onlar için acı çekmediğini gösterir. Neden? Çünkü orada ölenler doğuludur, Müslüman’dır. Müslüman ise batı için teröristten başka bir şey değildir. Ne doğulu kaldım, ne batılı olabildim diyen Orhan Pamuk gibiler, doğululuktan sıyrılıp batıya yamanmak için doğuyu aşağılamayı görev bilirler. Orhan Pamuk’a göre, hep Türkler öldürmüştür, hep Müslümanlar cahildir. Batı ne kadar aydınlanmışsa, doğu o kadar karanlığın içine gömülmüştür. Orhan Pamuk ve onun gibiler böyle düşünür, böyle söylerler. Oysa durum bu kadar basit mi? Bir zihniyet bu kadar ikiyüzlü olabilir mi? Türkler, Ermenileri öldürdü derken, ASALA’yı neden görmezden gelirsin? Türkler 30 bin Kürt öldürdü derken, nasıl PKK terörüne kurban gidenleri hiçe sayarsın? Birinci Dünya Savaşı’nda ölen milyonlarca Türk evladına, Çanakkale’de, Sarıkamış’ta şehit düşenlere ağıtlar yakmazsın da, neden savaşın diğer ucundakilere sempati beslersin? Batının sokak aralarında patlatılan bombalara için acır da, neden Filistin’de, Irak’ta, Somali’de, Mısır’da, Afganistan’da, Türkiye’de ölenler için şefkatini ve kelimelerini sakınırsın? Bu ikiyüzlülük can sıkıcı, mide bulandırıcıdır.
Milliyet Gazetesi’ne birkaç yıl önce verdiği röportajda, “Ermeni lobisi benim Nobel’i almamam için önüme engeller çıkarıyor, ama ben engelleri aşacağım” diyordu. Bu engelleri aşmak, bir ödül uğruna bildiğin doğruları, başkalarının doğruları ile değiştirmek midir? Bu ne kadar aşağılık bir tavırdır.
Radikal’de başlık atmasına izin verenler, benim ve benim gibilerin başlık atmasına izin verseler, koca bir Orhan Pamuk resminin yanına büyük puntolarla şunu yazarım; Hep Türkler mi katil? Manşetin altını doldururum; Türkler öldürdü diyorsun, doğuyu gelişmemişlikle suçluyorsun da, öldürülen Türklerden, Iraklılardan, Filistinlilerden neden bahsetmiyor, doğunun gelişmemişliğinin ardında, batının sömürgeciliği gerçeğini neden dillendirmiyorsun? Neden Saddam gibi bir diktatörün asılmasına gülücükler dağıtanlara, o yetmez Bush gibiler de asılmalı diyemiyorsun? Söyleyemezsin. Çünkü ikiyüzlüsün. O yüzden o çok istediğin ‘Halk beni sevsin’ dileğin asla gerçekleşmeyecek. Çünkü halk ikiyüzlülerden her zaman nefret etmiştir.
Sanırız, Barlas bu satırları biraz erken kaleme aldı. Yaşar Kemal’in son sözlerini dinleyip, yazsaydı ona da göndermeleri unutmazdı.
* * *
NOTLAR: Hüseyin Raşit Yılmaz’ın ‘Türk Tarihinin Kırılma Noktası’yla ilgili notunu aldık. Dilek Y.’nin mesajı da ulaştı. Şahin Erkenez “Sizin de dikkatinizi çekti mi? Kış gelince doğu ve güneydoğuda çekilen diziler İstanbul’a taşınıyor. Sıla, Yabancı Damat, Hayat Türküsü gibi” diyor. Muharrem Akduman’ın notu gerekli yere iletildi. Arda Ozan, Okan Bayülgen ve Beyaz’ın eleştirilerine katılmayıp ‘Tarkan haksız mı’ diye sormakta. Teşvikiye Sanat Galerisi’ndeki ‘Natürmort Sergisi’ 19 Ocak’ta açılacak. Tiyatrom Ailesi, Gogol’un ‘Bir Evlenme’ adlı oyununu 24 Ocak Çarşamba günü Barış Manço Kültür Merkezi’nde oynayacak.
Yorumlar kapatıldı.