ABD’deki
Ermeni lobisi, Türkiye’ye Ermenistan sınırını açması
için baskı
yapılması yönünde harekete geçti. Amaç,
Ermenistan’a uygulanan
ambargonun sona erdirilmesi ve çok ağır ekonomik zorluklar
içindeki bu
ülkeye nefes aldırılması.
Ermenistan bugünkü durumuyla ancak
diasporadan gelen ekonomik desteklerle ayakta duruyor. Türkiye’den
giden birçok ürün de çeşitli mafyaları zengin
ederek Ermenistan’a
ulaşabiliyor.
* Tıpkı Kuzey Irak ya da Kürdistan özerk yönetimi
gibi, Ermenistan’ın da dışarıya açılabilmesi için tek
kapı Türkiye. Bu
iki ülke için de Türkiye ile iyi ilişkilere sahip
olmak hayati önemde.
*
Kuzey Irak Kürt yönetimi ile ilgili sorun çok
açıktır: PKK gibi
terörist örgütlerin bu bölgede sağladıkları
imkânların ortadan
kaldırılması ve bunlara yasa dışı unsurlar, terörist muamelesi
yapılması.
Ermenistan’la ise özetle iki sorun var. Birincisi
ambargoya neden olan Karabağ işgali, diğeri ise Türk halkını
rahatsız
eden “soykırım” tartışmasıdır.
“Soykırım” tartışmasında bütün
Batılı kamuoyu ve siyasi güçlerin Ermeni diasporası
tarafından
etkilendiği ortada. Bu tartışmayı bugüne kadar yapıldığı şekliyle
sürdürmenin Türkiye’yi hep sıkıntıya soktuğuna da kuşku
yok.
*
Ermenistan ile iki devlet ve iki halk arasında kurulacak yeni ilişkiler
bu tartışmayı da gerçek, olması gereken mecraya sokacak
önemli bir
unsurdur.
Net bir seçenek var
Türkiye, Karabağ işgali dolayısıyla Ermenistan’a ambargo
uyguluyor. Ermenistan işgali altındaki Karabağ Azerbaycan toprağıdır.
Türkiye, Azeri yönetiminin ve halkının duyarlılığına uygun
davranmış ve en kati biçimde onların yanında yer almıştır.
*
Buna karşılık Azerbaycan, Kıbrıs sorununda aynı tavrı göstermedi.
KKTC’yi tanımamıştır, Kıbrıs (Rum) Cumhuriyeti’yle diplomatik ilişkisi
vardır. Attığı tek adım, geçen hafta Erdoğan’ın Bakü gezisi
arefesinde
KKTC pasaportlarının tanınması olmuştur.
Bu, Türkiye açısından
önemli bir sorun. Çünkü Türkiye bir taraftan
Kıbrıs Türk toplumuna
KKTC’ye uygulanan ambargoların kalkması için uğraşmakta, diğer
yanda
ise Ermenistan’a ambargo uygulamakta.
Türkiye’ye “ılımlı İslam”
modelleri çizerek İslam dünyasına liderlik etme umutlan tam
anlamıyla
hayaldir. Buna karşılık Türkiye’nin içinde bulunduğu
coğrafyada, kendi
yakın çevresi ile ekonomik ilişkilerini geliştirerek
gerçek bir
bölgesel lider olmasının bütün yolları açıktır.
Fransa ile
Almanya bir yüzyılı savaşarak geçirdiler, son savaşın
ardından ekonomik
ilişkilerle işe başladılar, Avrupa Birliği’nin iki
öncüsü olarak bütün
geçmişi gömmeyi başardılar.
Türkiye’nin Yunanistan ile sık sık
soğuyan ilişkileri de ekonomik düzeyde sağlanan gelişmelerle yeni
bir
aşamaya ulaştı. Aynı politikayı Ermenistan ve Kürdistan’a
yönelik
olarak geliştirmemek için gerçek bir neden yoktur. Tabii
ki bu iki
ülkenin yöneticilerinin de bunun bilincinde olmaları
koşuluyla.
Yorumlar kapatıldı.