Melih Aşık
Türkiye’yi Ermeni katliamıyla suçlayan tasarı aylardır Alman Federal Meclisi’nin gündemindeydi… Hükümet etkili bir diplomasi ile Almanya üzerinde baskı kurabilir, tasarıyı gündemden düşürebilirdi. Ne var ki bu çabaya girişmedi. Türkiye’nin onurunu ve çıkarını savunmadı. CHP’li Onur Öymen anlatıyor:
– Almanya, 1994 yılında verdiği araçları PKK’ya karşı kullandığımız gerekçesiyle bize silah ambargosu uygulamaya kalkışmıştı. Almanya’daki yurttaşlarımızı harekete geçirdik. Mitingler düzenlediler. Türkiye’de vatandaşlar Alman mallarına boykota kalkıştı. 5 hafta içinde yelkenleri suya indirdiler. Ambargo kalktı.
Onur Bey, bu iktidarın hareketsizliğini şöyle yorumluyor:
– Her ülkenin ulusal onurunu koruma refleksi vardır. Ancak bu iktidarın ümmetçilik o kadar içine işlemiş ki, katiyen bir ulusal onura dayalı tepki oluşmuyor içlerinde…
AB Büyükelçileri, Ankara’da hükümet liderlerine fırça atıyor. Brüksel’deki AB zirvesinde kapılar Türkiye’ye kapatılıyor. Şamar oğlanına döndük. Neden? Çünkü dış güçler bu iktidarın koltuğunu korumak için kendileriyle iyi geçinmeyi ön plana aldığını, Türkiye’nin çıkarlarını savunmayı arka plana attığını gördüler. İktidarın tepki vermeyeceğinden emin olunca önüne gelen tokadı vuruyor.
Deniz Baykal, “Dokunulmazlık için siyaset yapan, parlamentoya giren var” demiş.
Peki, hapse girmesi gereken adamı parlamentoya gönderen seçmenimizin bunda hiç mi suçu yok?..
Haldun Ertem
Alman arşivleri
Prof. Nevzat Gözaydın yazıyor: “Almanya, son Ermeni kararını Türkiye’yi AB’den biraz daha uzak tutmak için almıştır. Alman Dışişleri’nin Politik Arşivi’nde “Hukuk İşleri-78588 no’lu ve Haziran 1921-Mart 1933” olarak kayıtlı Talat Paşa suikastıyla ilgili 9 kalın klasörde tarihi gerçekler yazılıdır. Bunları yayımlamak onların işine gelmiyorsa bizler niçin bu görevi üstlenmiyor, belgeleri toparlayıp önlerine koymuyoruz. Dışişlerimiz iş işten geçtikten sonra nota yayımlayacağı yerde arşiv çalışmaları yapsa daha yerinde olmaz mı?
Yorumlar kapatıldı.