Başbakan’in “İslami terör” lafından duyduğu rahatsızlığı belirtmesinden bu yana epey geçti. Bir türlü yazamadım. Ama şimdi ucundan, kıyısından değinmek istiyorum.
İslami terör, İslamcı terör, El Kaide terörü vb…
Gerçek şu ki, zor durumdayız.
Ama zor durumdaysak yapılacak ilk doğru iş, bunu kabul etmektir.
Kolayına kaçtınız mı veya yine “bildiğinizi okudunuz” mu, yandınız demektir…
Aklı başındaTürk insanının, üzerine yönelen terör dalgasını değerlendirirken yapacağı en temel yanlış kolaycılığa saplanmak ve önyargılarına teslimiyettir.
Evet, Başbakan “İslami terör” lafından rahatsızlık duyduğunu açıklarken yerden göğe kadar haklıydı.
Çünkü bu kavram yanlıştır.
Ama bu yanlışın nereden kaynaklandığı konusunda zihnimiz açık olmalı.
“İslam ile terör yan yana gelmez; İslam barış dinidir, hoşgörü dinidir” anlayışı ortadaki yanlışın temel gerekçesi değildir. Bir kere bunu bilelim.
Bu gerekçenin kendisi de bir yorum, bir bakış açısı ve kavrayış modelidir.
Böyle bakarsanız, içinden çıkamazsınız…
Yanlışın kaynağı kavramın kendisinde…
İster “İslam ile terör yan yana gelmez” diyenlerden olun, ister “İslam, başkalarının terör diyebileceği yolları kullanmaya izin veren bir inanç sistemidir” diye düşünenlerden olun, “İslami terör” kavramı yanlıştır.
Neden?
Çünkü “İslami” kavramı İslamla ilgili olana, İslama özgü olana gönderme yapar.
Yani İslam’ın “vahiy” temeline olduğu kadar, sanatına, tarihine, yüzlerce yıllık fıkıh ve kelam geleneğine ve genel kültürüne gönderme yapar bu kavram.
Geçenlerde Emre Aköz’ün “kavramlar ve gerçeklik” başlıklı (Sabah’taki) yazısında belirttiği gibi, bir caminin kubbesindeki süslemelere bakarak “İslami motifler” deriz. Çünkü o geleneğin estetik anlıyışının ürünüdür bu süslemeler. Veya bir toplumsal dayanışma modeline “İslami dayanışma” diyebiliriz. Çünkü o dayanışma modeli İslam geleneğine özgüdür.
Ama işte tam da anlattığım bu nedenlerle “İslami terör” diye bir şey olamaz.
Yani İslam’a özgü bir terör olamaz.
Ancak burada bir parantez açarak belirtmeliyim ki, terörle şiddet kültürünü karıştırmamak gerekir. Bu iki kavramı birbirine karıştırmak sosyolojik açıdan vahim bir hatadır.
Mesela Şii kültürüne özgü öz-yıkıcı bir şiddet (kanlı çilecilik) geleneğinden bahsedilebilir. Fikirdir, tezdir bu, olabilir.
Ama terör toplumsal geleneklerle bağı pek zayıf bir siyasal “araç”tır.
Terör bu bağlamda “ruhsuz”dur.
Terör bu “ruhsuz”luğun yarattığı boşluğu “siyasal kimliğini” kalın harflerle çizerek doldurmaya çalışır…
Bu bakımdan “İslami terör” yanlış fakat “İslamcı terör” lafı nispeten doğrudur.
Neden?
Çünkü “İslamcı” tanımı açık bir siyasal kimlik ve hedef belirtir.
Aynca İslamcılık yakın tarihte kendine vücut bulmuş bir siyasal akımdır. Dini geleneğe yaslanmaktan çok dini siyasallaştıran bir ideolojiye yaslanır.
Eğer bu ideolojiye bağlı olanlar amaçlan uğruna orada burada insanların ölmesine yol açan bombalar patlatıyorlarsa buna “İslamcı terör” demek yanlış olmaz.
Böyle diyerek dini kimliklerinden çok siyasal kimliklerine gönderme yapmış oluruz…
Şimdi bu noktada durup hafızalarımızı kurcalamanın tam zamanı…
“İslami terör” lafının içimizde yarattığı huzursuzluk içtense…
Ve bu laftan rencide olmak konusunda evrensel bir hassasiyete sahipsek geçmişte yaptığımız yanlışları da görmeliyiz.
Türkiye’yi ekonomisi ve jeo-stratejisiyle köşeye sıkıştırmayı hedefleyen büyük ülke gizli servislerinin kışkırtmasıyla ASALA ve benzen örgütlerin giriştiği terör eylemlerini hep “Ermeni terörü” olarak adlandırmıştık.
Ne ayıp bir tercihti bu, nasıl bir haksızlıktı!
Ermeni vatandaşlarımızı ve bütün bir Ermeni toplumsal tarihini-kültürünü nasıl rencide edip durmuştuk, şimdi anlıyor muyuz?
Tabii doğru kavram ya da tanımları kullanmak sorunu bütünüyle çözemez.
Gerçeklik hep kavramlardan önde gider. Gerçeklik doludizgin ve başıboş biçimde at koşturur, kavramlar arkadan ona yetişmeye çalışır.
O yüzden her şeyden önce terörün nereden ve kimden gelirse gelsin alçakça yıkıcı yönünü kabul etmeliyiz. Şu terör, bu terör, bizden terör, onlardan terör diye bir şey yoktur.
Böyle ayrımlar yapmak alçaklığın kurbanı olmayı baştan kabul etmektir.
Yorumlar kapatıldı.