Diasporanın yetenekli yazarı Şahan Şahnur; Istanbul Üsküdarda doğdu. Berberyan okulunu bitirdi, 1923 yılında Parise taşındı. 1929 yılında tanınmış “Şarkısız yenilgi” romanı, 1933te “Aralezlerin ihaneti” hikayeler toplu eseri ve 1958de diğer eserleri “Gazetemin Pazar sayısı”, “Dünya”, “Bir çift kırmızı defter”, “Özgür Gomidas”, “Açık hesap” ve “Ateş yanımda” birbiri ardusıra basıldı.
Bu yıl Şahnurun 100. doğum yılı bitmekte. Tekeyan Kültür Blğ. Los Angelos Şb. Girişimiyle, Şahnurun yüzyıllık yıldönümü Glandale Merkez Kütüphanesi Salonunda, heybetli bir törenle kutlandı. Los Angelos “Yeni Gün” Haftalık gazetesinden edindiğimiz bilgiye göre, açılış konuşmasını Yönetim Kurulu Bşk. Vaçe Semercyan yaptı. Sunucu, öğretmen Lora Kuyumcyan ilk konuşmacı, makaleci, editör, sanat uzmanı, Şahnuru şahsen tanımış Krikor Köseyanı tanıttı. Resmi mektuplaşmalarla başlayan Şahnurla tanışması, daha sonra 40 yıllık dostluğa dönüştü. (2001 yılında Köseyanın, Şahnurun “Mektuplar” I. Cilti yayımlandı.
Konuşmacı Şahnuru tanıtırken, Bufonun “Stil insanın kendisidir” düşüncesine gönderme yaparak, insan ve yaratıcılığını birbirinden ayırmada zorlandı. Yazar yaşadığı dönemde, Fransız aydın çevrelerince yüksek değerlendirilmiş, “Pivarol” Edebiyat ödülünü kazanmıştı, ancak aynı ilgiyi ermeniler tarafından görmedi. Kendisi dar çevrelerin insanıydı, basitlik arayan, mizahi ve yaşam dolu. Kendi nezaket ve inceliğini Istanbulluluğuna borçluydu. İlkelerine bağlı bir aydındı ve “sanat tanrısına hizmet ediyordu”. Ulusal muhafazakarlığı ve Ermenistanseverliği, oradaki hakim rejimden daha üstün sayıyordu. Fransadaki ermenilerin hayatından memnuniyetsiz, o gözlerinin önünde görüyordu yenilgiyi, şarkısız yenilgiyi.
2. konuşmacı; şair, kültürolog, öğretim üyesi, editör Zareh Melkonyan Şahnuru, “ermeni toplu kimliğini arayan, kırım sonrası ermeni insanının durumundan dertli, kahramanları bu fikirleri taşıyan ve yenilginin kurbanları olan” birisi olarak tanıttı.
Şahnur, ermeni edebiyatını sahipsiz ve korumasız olarak nitelendiriyordu. “Diaspora benim edebiyatımı tanımaz” diyordu ve ermeniceyle yazdığı eserlerini, ermeni olmayan kitlelerce tanınmasını arzu ediyordu.
Z. Melkonyan, sözlerini, Şahnurun da vasiyeti olan, ermeni edebiyatını destekleyen bir birleşik yapıdan, edebi ödüller vb. düşüncesini törene katılanlara nakletti.
Tören sanat programıyla son buldu. Şahnurun “Yanilgi”sinden sahneye uyarlanmış bir bölüm, göçmen dünyasındaki ermeninin acısını ve beyaz soykırımdan sahneleri içeriyordu.
Yorumlar kapatıldı.