Merhaba;
Hep fedakarlıktan bahsederiz,çocuklarımız için her şeyi yapabileceğimizi söyleriz ,ama bizim istemediğimiz hareketleri olursa hemen tavrımızı değiştirir çocuklarımız veya kardeşlerimiz yada kendimizi sorumlu hissettiğimiz kişilere karşı fikirlerimizde olumsuz düşüncelere kapılır ya nankör deriz ya da kafaları anca bu kadar çalışıyor akıl almayı bile düşünmezler , bizim onlar için bu kadar çabalamamız hep boşunaymış deriz.Tabi ben bunları yazarken müstesnaları katmıyorum .Ancak demek istediğim çocuklarımızın da kendi hayatları olduğu ve bu hayatı doğruları ve yanlışları ile yaşamaları gerektiğini düşünüyorum.
Sizlere çok medeni bulduğum ve başıma geldiği takdirde ben de bu kadar düzgün hareketler sergiliyebilmeyi isterim diyebileceğim bir düğüne şahit oldum. Evet iki aile içinde mutlaka zor bir olaydır. Hayır hiç rahatsız olmadım diyen aile ve aile efradı yoktur.Ölümün geçek olduğu kadar düğün de gerçek ve güzel bir olaydır. Bunu herkes yaşamak çocuklarında görmek ister Ama bazen gençlerimiz kendi dinlerinin dışındaki gençlerle kurdukları arkadaşlıklarını evliliğe kadar götürüyorlar .Evet iiki taraf için de zor Her gencin kendi dinindeki gençlerle hayatlarını birleştirmesi doğru olanıdır. Bu kendileri içinde ilerde doğacak çocukları için de çok önemlidir. Malesef bunu birbirlerini yürekten seven gençlere anlatmak imkansız . İmkansız olduğu gibi bunu kızınız yada oğlunuzla tartıştığınız zaman yavaş yavaş çocuğunuzu kaybettiğiniz anlıyorsunuz .Bu tartışmalar olayların çocuklar tarafından gizlilik içinde yürütmelerini sağlıyor, kızınız ya da oğlunuzla küs oluyor görmek istemiyor daha ileri gidip evden de kovduğumuz oluyor.Peki doğru mu? Evlat sahibi olmak istediğimiz için dünyaya getirdiğimiz çocukarımızın belli bir olgunluğa eriştiklerini kabul ettiğimiz dönemde sırf bizlere aykırı diye onların hayatlarını karartmaya hakkımız var mı.Ne kadar da haklı olsak bunu daha sakin bir şekilde karşılayıp, onların fikirlerine saygı duyup ,gerekli açıklamaları yaptıktan sonra, yine aynı düşünceleri taşıdıklarını görünce onlarla beraber olmak gerekmez mi diye düşünüyorum . Bu anne baba için ne kadar zor olursa olsun.
Evet – düğünü diyordum , oğlan tarafı çok titiz bir şekilde hazırlanmışlardı .olsun bahçede olsun kilisede her şey abartısızdı..Ama bana engüzel gelen taraf iki ayrı dinden olan dünürün birbirlerinin misafirlerini saygı ve sevgiyle karşılamaları yapmacık olmayan gülüşlerle sevinçlerini belli etmeleri inanın beni sevindirdi .Çünkü o sevinçli yüzlerin çocukları da sevinçle bakıyorlardı herkese. İnanırmısınız o anda gözüm gelinin babasına takıldı .Belki adamın içinde fırtınalar kopuyordu ama eminin ki bunu kendisine sakladı .Düşüncesi kızının mutlu olmasıydı . Kızının koluna girip kilisenin adetlerine uyup, ork eşliğinde yavaş yavaş kiliseye girdi,misafirlerine gülerek vazifesini tamamladı.
Umarız mutlu olsunlar ,pişman olmasınlar.
Yorumlar kapatıldı.